13 ตุลาคม 2546 11:44 น.

ถึงเพื่อนคนหนึ่ง...ซึ่งเคยรัก

ตื่นขึ้นมากับขอบตาที่บวมช้ำ
ผลจากการกระทำเมื่อคืนนี้
บ้าจังเนอะ ไล่เธอ เอทั้งที
พอเธอไปใยแอบมีน้ำตา
รักเธอนั้นฉันต้องรักแค่เพื่อนกัน
เพราะเข้าเป็นมากกว่านั้นสำคัญกว่า
เราไม่ควรใกล้กันตลอดมา
ยามฉันท้อ เธอรักษา จนเอนใจ
แต่จะลืมเธอจากฝันฉันได้หรือ
คนที่เคยกุมมือยามร้องไห้
คนที่ผูกพันกันมากกว่าใคร
อ้อมกอดอุ่นลืมได้หรือไรกัน
สำหรับเธอคงไม่ยากเลยสินะ
ที่จะลืมฉันซะแล้วหลับฝัน
ก็เอาเถอะ...ห่มผ้าด้วยละกัน
ต่อแต่นี้ไม่มีฉัน ดูแลตัวเอง