1 พฤศจิกายน 2547 21:26 น.

สุดมือจะเอื้อมคว้าหากันแล้ว

ริมระเบียง มองเมียง เคียงคอยเหงา
สายตาสบ พบเข้า เราต่างเห็น
หนึ่งนั้นมี น้ำตาพราง อย่างเคยเป็น
อีกหนึ่งนั้น เยือกเย็น เช่นเคยมา
กี่คืนแล้ว ที่ละเมอ เผลอเพ้อถึง
ยังคงคิด คะนึง จึงเหนื่อยล้า
ไกลเหลือไกล ทั้งใจ ทั้งกายา
สุดมือจะ เอื้อมคว้า หากันแล้ว