4 กรกฎาคม 2550 17:32 น.
โคลอน
เกิดเป็นหญิงแท้จริงแสนลำบาก
ใส่รองเท้าสูงมากก็ไม่ไหว
จะส้นตึกส้นเข็มก็ว่าไป
กลับถึงบ้านเมื่อไรตะคริวกิน
ถ้าลากแตะกรุบกรับฉิ่งฉับทัวร์
ก็น่ากลัวจะดูเหมือนหนูหิ่น
เกิดชาติหน้าขอเพียงมีปีกบิน
จะไม่ยอมเดินดินให้ดิ้นตาย
3 กรกฎาคม 2550 17:07 น.
โคลอน
ขอบคุณที่ทำให้ฉันยิ้มออก
ทุกสิ่งที่แสดงออกฉันรับรู้
ถ้อยคำจดจำไว้นานพอดู
อาจไม่พรั่งพรูทว่าจริงใจ
ในวันที่ฉันห่างเหินละเลย
เธอกลับไม่เคยลืมเอาใจใส่
เล็กๆน้อยๆฝากความห่วงใย
แม้ห่างหายไปเหมือนเช่นผ่านมา
ฉันอาจดูเหมือนไม่คิดอะไร
แต่ภายในใจซึมซับคุณค่า
จากมิตรภาพที่ไม่โรยรา
ที่เธอมีมาอยากบอกขอบคุณ
ถ้าเกิดวันหนึ่งเราต้องลาจาก
พบกันเพื่อพรากหากโลกยังหมุน
ฉันจะกลับมาสัญญาเป็นทุน
แม้ใจเซซุนไม่หุนหันไกล
Calendar
Lovers
25 คน เลิฟโคลอน
หน้าส่วนตัว
2585
