หลังจากที่ยื่นใบลาไว้แล้ว ก็ถึงเวลาส่งงานแล้วค่ะ======================================= ลัดเลาะรอบวัด
======================================= พระจันทร์วันที่ ๑๙ มีนาคม ๒๕๕๔ ณ เชียงแสน...
วันที่ ............เดือน ............................ พ.ศ. ........... เรื่อง ขอลางานด้วยเหตุจำเป็นของชีวิต เรียน เจ้านายที่เคารพรัก ข้าพเจ้า (นาย / นาง / นางสาว) .................................................ตำแหน่ง...........................มีความประสงค์ขออนุญาตลางานตั้งแต่วันที่............................... ถึง .................................... เป็นเวลา........... วัน เนื่องด้วยเหตุจำเป็นดังต่อไปนี้ ชีวิตคนเรานั้นสั้นนักเจ้านายที่เคารพรัก ทุกวันนี้ข้าพเจ้าใช้เวลาให้หมดไปในแต่ละวันด้วยร่างกายที่คล้ายกับร่างไร้วิญญาณ ความตื่นเต้นในชีวิตข้าพเจ้าลดน้อยลงทุกวัน จนเมื่อ 2-3 วัน ที่ผ่านมาสวรรค์มีตาได้นำพาให้ข้าพเจ้าได้พบกับสกู๊ปเกี่ยวกับการเดินทางในเว็ปไซต์หนึ่ง ซึ่งทำให้หัวใจของข้าพเจ้าเต้นแรงขึ้น และได้รับรู้ว่าในโลกใบนี้มีสถานที่ที่น่าตื่นตาตื่นใจอีกมากมาย และอยู่ไม่ห่างไกลเกินกว่ามนุษย์เงินเดือนอย่างข้าพเจ้าจะไปถึง การได้เดินทางไปค้นหาและสัมผัสประสบการณ์เหล่านั้นด้วยตนเอง น่าจะเป็นการเปิดมุมมองและโลกทัศน์ให้กับข้าพเจ้าได้มากกว่าการเปิดดูเคเบิลทีวีในออฟฟิสเป็นแน่แท้ มีอะไรบางอย่างเรียกร้องข้าพเจ้าอยู่ รอข้าพเจ้าอยู่ข้างหน้า หากข้าพเจ้ายังไม่ทำอะไรซักอย่าง ชีวิตของข้าพเจ้าคงไม่ต่างอะไรกับนกกระจอก กระจอกตัวหนึ่งที่วนเวียนอยู่ชายคาบ้านเดิมๆในขณะที่นกฝูงพันธุ์อื่นๆ กำลังกระพือปีกอยู่เหนือมหาสมุทรอีกซีกโลกหนึ่ง เจ้านายที่เคารพรัก หาก ชีวิตคือการเดินทาง ดังที่ใครหลายคนได้กล่าวไว้จริง ได้โปรดเปิดกรงทองให้ข้าพเจ้าได้ออกไปรู้จักความหมายของชีวิตและโลกภายนอกที่กว้างใหญ่ก่อนที่จะไม่มีโอกาสได้ทำ อนาคตเป็นสิ่งที่ไม่แน่นอน พรุ่งนี้ตื่นขึ้นมาเราอาจเดินทางไปไหนด้วยตนเองไม่ได้แล้วก็เป็นได้ ดังนั้นจะมัวรอช้าอยู่มิได้แล้ว การออกเดินทางของข้าพเจ้าในครั้งนี้มิใช่การย้ายถิ่นฐานไปอย่างถาวร ข้าพเจ้าจะหวนกลับมาในเวลาที่ระบุไว้ พร้อมไฟในใจและพลังในการทำงานที่มากกว่าเดิม ซึ่งแน่นอนว่าน่าจะส่งผลต่อคุณภาพการงานและบรรยากาศทำงานให้ดียิ่งขึ้นต่อไปดังนั้นโปรดอย่างเพิ่งรับสมัครพนักงานใหม่ในช่วงที่ข้าพเจ้าไม่อยู่ สุดท้ายนี้ หากเจ้านายที่เคารพรักมีความเห็นคล้ายกับแม่น้ำทั้งห้าในจดหมายใบลาฉบับนี้ และมีเมตตาอนุญาต ข้าพเจ้าขอให้คำมั่นสัญญาว่า งานการทั้งหลายของข้าพเจ้าที่ยังคงค้างอยู่บนโต๊ะในวันนี้จะถูกจัดการให้หมดสิ้นไปโดยเร็วก่อนที่จะออกเดินทางตามหาความหมายของชีวิตในวันต่อไป ขอให้เจ้านายคลายความกังวลไปได้ ขอแสดงความนับถือ ลงชื่อ.........................................................ผู้ขออนุมัติ ป.ล. หากท่านได้รับใบลาลักษณะเดียวกันนี้จากพนักงานคนอื่นอีก กรุณาอย่าแปลกใจ และให้ความเมตตาต่อเขาด้วย ความเห็นของผู้อนุมัติ อนุมัติ และมีความเห็นให้ออกเดินทางโดยด่วน อนุมัติ และมีความประสงค์ให้สำรองที่นั่งบนรถเผื่อด้วยจำนวน ............ ที่ ลงชื่อ .......................................... ผู้อนุมัติ
๓ มี.ค ๒๕๕๔ สามวันที่ผ่านมาทำให้ฉันได้รู้คุณค่าของ ยาหอม ขึ้นอีกเยอะเลย เช้าๆอาจเป็นเวลาที่ใครๆนั่งจิบกาแฟกลิ่นหอมกรุ่นๆกัน แต่ตัวฉันนั่งจิบยาหอม ยามบ่าย เป็นเวลาพักเบรคของใครต่อใคร ต่างจิบกาแฟกัน ส่วนตัวฉันจิบยาหอม ก่อนนอน บางคนดื่มนมอุ่นๆจะได้หลับสบาย ส่วนตัวฉันผ่อนคลายด้วยการจิบยาหอม
เหตุเกิด ณ ตีสามของวันที่ ๒๘ กุมภา โอ...ช่างเลือกเวลาได้ดีจริงจริง ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก ปรกติจะเป็นคนหลับลึกตื่นอีกทีเช้าเลย แต่คืนนั้นสะดุ้งตื่นเหลือบดูนาฬิกาหัวเตียงตีสาม ขณะที่กำลังจะลุกไปห้องน้ำ ก็รู้สึกว่าบ้านหมุน หน้ามืดตาลาย เวียนศรีษะซะงั้น ฉันค่อยๆทรุดตัวลงนอนช้าๆ แต่กลับรู้สึกว่าบ้านหมุนกว่าเดิม ตอนแรกคิดว่าเลือดคงไปเลี้ยงสมองไม่พอ เลยเอาหมอนออกนอนราบบนที่นอน แต่กลับเป็นหนักกว่าเดิม ก็เลยเอาหมอนหนุนเพิ่มขึ้นเป็นสองชั้น แล้วเอามือบีบระหว่างคิ้วสักแป๊บแล้วค่อยๆลืมตาขึ้น บ้านหายหมุนแล้วแต่ก็ยังทำอะไรไม่ได้ พอเวลาผ่านไปหลายนาทีฉันลองพลิกตัวนอนตะแคง คราวนี้อาการบ้านหมุนกลับมาอีก ไม่ว่าจะซ้ายจะขวา ก็หมดสิทธิ์ ด้วยความที่ฉันเป็นคนนอนดิ้นและชอบนอนตะแคง สัญชาติญาณเลยบอกว่าต้องบล๊อคตัวเองให้อยู่เฉยๆ ฉันค่อยๆใช้เท้าเขี่ยๆหมอนที่มี มาขนาบข้างซ้ายขวา และบล๊อคคอไม่ให้ขยับและข่มตาหลับจนเช้า
กริ๊งงงงงงง..........กริ๊งงงงงงงงงงงงง ตอนแรกคิดว่าเสียงนาฬิกาปลุก อาการบ้านหมุนหายไปแล้วแต่ยังไม่กล้าขยับตัวมากนัก เหลือบไปเห็นโทรศัพท์ที่ฉันเอามาวางไว้ข้างหมอนตั้งแต่เมื่อคืน หน้าจอขึ้นว่า "ลิงคลองสาน" นกรู้อีกแล้วนะลิงอ้อย เวลาฉันเป็นอะไร เกิดอะไรในชีวิต ช่วงเวลาสำคัญ ถ้าไม่ใช่เสียงโทรศัพท์ก็จะเป็น ข้อความของแกรทุกทีสิน่าที่เดลิเวอรี่มาหาโดยที่ไม่ต้องเรียก "ฮาโหล แง่บๆๆๆ" "แกร ยังไม่ตื่นเหรอ เป็นไรฟระเสียงไม่ใสเลย" "ลุกไม่ขึ้นอ่า...ไม่สบายยยยย" (เสียงงัวเงีย) "เดี๋ยว แกรเป็นตั้งแต่เมื่อไหร่เมื่อวานหัวค่ำยังคุยโทรศัพท์กันอยู่ สามลิง ดีๆอยู่เลยนะ ตรูจำได้ว่าวางสายสามทุ่มครึ่ง" "ก็เป็นตอนตีสามอ่ะ โลกหมุนรอบตัวตรู หรือตรูหมุนรอบโลกก็ไม่รู้" "เฮ้ย...แล้วแกรกินไรยังเนี่ย" "ยังอ่ะ" "ยาอ่ะ แกรกินยาไรยัง" "ยังอ่ะ ลุกไม่ขึ้นตรูนอนนิ่งๆตั้งแต่เมื่อคืน" "ไอ่บร้า หายากิน หาไรกิน แกรมีป่ะยาอ่ะ ในบ้านมียาไรมั่ง" "ไม่รู้ ยังไม่ได้หาอ่ะ " "ไอ่ฝน แกรฟังตรูนะ ยาหอมถ้ามีแกรชงกินเลยช่วยได้ มะนาวก็ได้ หาไรกินรองท้องด้วย" "อืมๆๆๆ...เดี๋ยวตรูลงไป" "นั่นแหละ ถ้าไม่หายต้องไปหาหมอแล้วแกร" "อืมมๆๆๆๆ" "ถ้าไงก็กินอะไรรองท้อง กินยา แล้วก็นอนพักไปเลย ถ้าไม่ดีขึ้นไปหาหมอเชื่อตรู" "อืมม ได้ๆ" "เห็นป่ะ ตรูโทรมาได้จังหวะทุกทีเลย" "เออดิ...แกรนี่ตรูกลัวนะเนี่ย" "ฮ่าๆๆ แค่นี้ก่อนนะนอนพักซะ อย่าลืมหาไรกิน" "อ้อ...รักษาตัวให้รอดถึงวันเกิดแกรนะเฟร้ย" อิอิ "แหม...แกรนี่...รู้น่า"
พอหายก็เม้าส์ต่อได้เป็นคุ้งเป็นแคว "ตรูไปเซิร์ชข้อมูลมาแระแกร อาการตรูเข้าข่ายน้ำในหูไม่เท่ากัน แต่ของตรูเป็นระยะแรกๆไม่รุนแรง ของคนอื่นรุนแรงกว่าเยอะเลย บางคนมีอาการ หน้ามืดตาลาย อาเจียน ท้องเสีย หูอื้อ เหมือนได้ยินเสียง จั๊กจั่นจิ้งหรีดอยู่ในหูเลย บางคนถึงกับเป็นลมหมดสติไปเลยก็มี" ลิงเชียงรายบรรยายข้อมูลที่ศึกษามา ฉอดๆๆๆๆ "แล้วแกรคิดว่าแกรจะไม่มีโอกาสเป็นเหรอฟระฝนอาการแบบนี้" ไอ่ลิงอ้อยผ่ากลางลำขึ้นมา... "ก็ตรูสันนิษฐานเอาไงว่ามันมาจากพฤติกรรมการกิน การอยู่การนอนของตรูแหงๆ" "ตรูก็จะปรับพฤติกรรมตัวเองก่อนที่จะเป็นเยอะไง ตรูว่าต้องเกี่ยวกับที่ตรูนั่งหน้าจอนานๆ นอนดึกๆ แหง" "เออดิ...แสงจากคอมก็มีส่วนนะแกร" "อืมม" แล้วก็จบไปกับการวิเคาระห์ วิจัยอาการของโรคน้ำในหูไม่เท่ากันจากสองลิง เหนือ กลาง แล้วก็คุยเล่นเฮฮาไปตามประสา.... ท้ายนี้ฝากเพื่อนๆดูแล รักษาสุขภาพตัวเองกันด้วยนะคะ "อโรคยา ปรมาลาภา" ความไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐ
Calendar
Lovers
25 คน เลิฟโคลอน
Lovings
โคลอน เลิฟ 41 คน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟโคลอน
Lovings
โคลอน เลิฟ 6 คน
หน้าส่วนตัว
1999
