ทุกเช้าที่คนเราลืมตาขึ้นมา หลังจากหันหลังให้กับโลกใบนี้ชั่วคราวหลายชั่วโมง คงไม่มีใครตื่นมาพร้อมกับเสียงหัวเราะหรอก แม้จะนอนฝันดีมาตลอดทั้งคืนก็ตาม ฉันตั้งนาฬิกาปลุกไว้ตีห้าครึ่งเสมอ แต่ก็ไม่เคยตื่นก่อนนาฬิกาสักที
หลังจากที่ได้เลี้ยงน้องหมา ฉันก็ตื่นก่อนนาฬิกาทุกวัน ไม่ใช่เพราะเสียงเห่า หรือ ไม่ใช่เพราะการรบกวนจากน้องหมา แต่เป็นเพราะเสียงถอนหายใจเบาๆ นั่นเองที่ทำให้ฉันรู้ว่า ได้เวลาปลดทุกข์ของน้องหมาแล้วสินะ น้องหมาไม่กล้าแม้แต่จะเห่า หรือ ทำเสียงดัง เพราะต้องนอนในบ้านที่เราล๊อคจากข้างนอก กว่าจะได้ปลดทุกข์ เผลอๆอาจจะอดทนมาหลายชั่วโมงแล้วก็เป็นได้ แต่น้องหมาก็ไม่เคยฉี่ หรือ อึ ใส่ที่นอนสักครั้ง มีอยู่คืนหนึ่งน้องหมา ถอนหายใจเบาๆเหมือนช่วงเช้าของทุกวัน ด้วยความคุ้นเคยว่าคงจะตีห้าแระ ฉันก็งัวเงียลุกขึ้น กดนาฬิกาที่ยังไม่ทันได้ทำหน้าที่ปลุกเจ้าของ อุ้มน้องหมาลงบันได เตรียมตัวพาออกไปข้างบ้าน พอดิ๊สายตาเหลือบไปมองข้างฝา เป็นเวลาตีสอง....พิโธ่พิถัง.... อุ้มน้องหมาสองแขน ข้างละตัว เดินขึ้นบันไดอย่างสะโล๋สะเหล ตรงไปที่ห้องนอน และพูดหวานที่สุดเท่าที่จะทำได้ว่า "เป็นสาวเป็นแส้จะออกไปเดินเล่นข้างบ้านได้ไงห๊า เวลานี้ ไปนอนเลย ให้ไวๆ" น้องหมาแค่ได้ยินเสียงหวานๆ ก็รีบวิ่งปรู๊ดหางจุกตูดเข้าบ้าน แถมหันหน้ามายิ้ม เท่านั้นแหละ ปรอทที่ใกล้จะแตกก็ลดอุณหภูมิลง
ฉันก็นั่งขำตัวเอง เออฟร่ะ ก็ถือว่าเป็นความผิดของฉันเองด้วยล่ะ ที่ไม่รู้จักสังเกตุสังกาก่อน นี่คงเป็นอีกหนึ่งบทเรียนให้ฉัน รอบคอบมากกว่านี้ ปกติ ฉันพาน้องหมาออกไปเดินเล่นข้างบ้านตีห้ากว่าๆ พอฉี่ อึ เรียบร้อย (หมายถึงน้องหมานะ อิอิ) ไม่นานฟ้าก็สว่าง นี่ถ้าฉันไม่บังเอิญ เหลือบดูนาฬิกาข้างฝาก่อน ฉันคงได้นั่งสัปหงกอยู่นอกบ้าน รอตะวันที่นอนอุตุอยู่ที่ไหนสักแห่งบนฟ้า และคิดในใจว่า "มะหร่ายตะวันจะเริ่มงานฟร่ะ"เป็นแน่ ๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑
วันอาทิตย์ที่ผ่านมาหมาดๆ อยู่ดีๆฝนก็ตกตอนบ่าย วันที่กาแฟหมด ตู้เย็นว่าง ขนมทุกอย่างไร้วี่แวว ฉันก็นั่งจ๋องดูสายฝนที่ตกลงมาอย่างเซ็งๆ เพราะบ่ายสาม เป็นเวลาคอฟฟี่เบรคประจำวันของฉัน ตอนนี้บ่ายสองกว่าๆแล้ว นั่งมองฟ้าจากข้างหน้าต่างบานเล็ก เห็นเมฆดำค่อยๆเคลื่อนผ่านไปช้าๆ และก็ให้แปลกใจว่า ฝนหยุดเร็วกว่าที่คิดไว้ซะอีก อีกสิบนาทีจะบ่ายสาม จักรยานก็เสีย เลยต้องเดินออกไป อย่างมีความหวังว่า จะได้กินกาแฟยามบ่ายแล้วเรา จุดหมายปลายทางคือร้านคุณยายที่อยู่ซอยถัดไปร้านขายของชำเจ้าประจำ ที่ฉันมักจะแวะเวียนไป เวลาของขาด และไม่มีโปรแกรมเข้าซุปเปอร์ ยาย หรือ อิ๊ ที่ใครๆเรียกกันแต่ฉันเรียกยาย เพราะความเคยชิน ถามว่า "หายไปไหนมาไม่เห็นหลายวันเลย" ฉันก็ยิ้มๆและบอกว่า "พอดีซื้อเสบียงมาตุนไว้ค่ะ เลยอยู่ได้หลายวัน แต่ตอนนี้เสบียงหมดต้องพึ่งยายแล้ว" ยายก็หัวเราะ เพราะรู้ดีว่าฉันไม่โกหก เรื่องไปซื้อของซุปเปอร์แทนที่จะเป็นร้านของยาย เราพบกันไม่บ่อย เพราะส่วนใหญ่ฉันจะเข้าซุปเปอร์เดือนละสองครั้ง ไปทีก็ซื้อของมาตุนเก็บไว้ ยิ่งช่วงไหนมีของลดราคาอยู่ไม่ได้ ชีพจรลงเท้าทันที...อิอิ แต่ก็มีบางครั้งที่อยากออกไปพูดคุยหรือซื้อของร้านยาย ทั้งๆที่เสบียงยังมีเต็มตู้ อย่างช่วงไหนที่มีกล้วยน้ำว้าขาย ยายจะเก็บไว้ให้ทุกครั้ง วันนั้นก็จะเป็นวันที่ได้กินกล้วยบวชชีฝีมือตัวเอง ใช้นมโฟรโมสต์รสจืดแทนหางกะทิ และซื้อกะทิกล่องมาใช้ น้ำตาลทรายแดง เกลือ เท่านี้แหละขนมสุดโปรดราคาย่อมเยาว์ ที่อมตะอยู่ในใจฉันตลอดกาลชื่อว่า "กล้วยบวชชี" ฉันชอบกินเย็นๆ แช่ไว้ในตู้เย็นเวลาเอาออกมากินจะชื่นใจมากๆ เพราะเป็นนมโฟรโมสต์ จึงไม่เป็นไขเวลากินเย็นๆ กลับมาจากซื้อของฉันเดินทอดน่องเข้าซอยอย่างสบายใจ ถึงบ้านเวลากาแฟพอดี เพราะใช้เวลาไม่ถึงห้านาทีก็ซื้อของเรียบร้อย ห้าร้อยเมตรเห็นหลังคาบ้านไกลๆ จู่ๆฝนก็ตกลงมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย โหยๆ...อายชะมัด เดินตากฝนทำมิวสิควีดีโอ แต่ในมือหิ้วถุงพลาสติกเต็มสองมือ แต่ละบ้านวันหยุดก็จะอยู่บ้าน ยิ่งฝนตกก็ไม่มีใครออกมาเดินเล่นหรือจับจ่ายซื้อของ ฉันก็เดินก้มหน้างุดๆ ขำตัวเองพิก๊ล ภาพบรรยากาศการเดินตากฝนที่ฉันคิด ฉันจะยืนกอดอกแหงนหน้ามองฟ้า ให้น้ำฝนชะน้ำตาโดยไม่ต้องใช้มือปาด แต่ในความเป็นจริง ฉันเดินตากฝนในมือหิ้วถุงกาแฟ ขนมเต็มสองข้าง ก้มหน้าหาเศษตังค์ เอ๊ย ก้มหน้าหลบสายตาคนอื่นที่มองมาอย่างอมยิ้ม ฉันคิดในใจ "ยิ้มไรฟร่ะ" หงุดหงิดๆ พอกลับถึงบ้าน แค่ไม่กี่นาทีแต่รู้สึกว่านานเป็นชั่วโมง ไขกุญแจเข้าบ้าน ฝนดันหยุดตก ธ่อๆๆๆ เข่าทรุด...ใครแช่งเนี่ย จามฟุดฟิดๆ นั่งจิบกาแฟอย่างเซ็งๆ สักพักก็ขำออกมาในชะตาที่ฟ้าลิขิตเอง
๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑ หากวันนี้ฉันยังสามารถยิ้มและหัวเราะกับสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งที่คาดถึง และคาดไม่ถึงได้ ก็ถือว่าคนบนฟ้าไม่ได้ใจร้ายนักหรอกกับคนตัวกระเปี๊ยกคนหนึ่ง ที่ขอเพียงพื้นที่เล็กๆได้เก็บเกี่ยวรอยยิ้ม และ เสียงหัวเราะ เพื่อบ่มเพาะทั้งสองสิ่งนี้ ไว้เป็นกำลังใจต่อไป
๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑ ภาพประกอบฝนตกสวยๆจากเว็บเด็กดี : http://www.dek-d.com/board/view.php?id=984650 และเว็บเย็นตาโฟค่ะ http://www.yenta4.com/cutie/list_img.php?cate_id=8
เคยแอบคิดมั๊ยคะว่าทำไมทั้งๆที่เราอยู่คนเดียว แต่เวลาเลือกซื้อเฟอร์นิเจอร์ทำไมเราถึงเลือกเป็นคู่ ไม่ว่าจะเป็นโต๊ะนั่งจิบกาแฟยามเช้า
โซฟาไว้เอนยามบ่าย
แม้แต่หมอนที่เอาไว้กอดตอนกลางคืน บางคนมีเต็มเตียง จะนอนทีต้องจับโยนซ้ายโยนขวา หาพื้นที่ว่างให้ตัวเอง... ทั้งๆที่รู้ดีว่า พื้นที่ข้างๆไม่มีคนนอน
โต๊ะตรงหน้าไม่มีคนนั่ง
แต่ก็ยังให้ความรู้สึกอบอุ่นกว่า หากจะเห็น โซฟาเดี่ยว,หมอนใบเดียว,ถ้วยกาแฟที่ไร้เซ็ต อยู่ตรงหน้าทุกวัน อย่างน้อย อาจจะมีคนคิดเหมือนกันว่า "Love is all around"
"มีความสุขกับการเป็นที่รัก และการได้รักใครสักคน" นะคะเพื่อนๆ
ขอบคุณภาพประกอบสวยๆจาก เว็บเย็นตาโฟ และ เว็บสนุกค่ะ เพลง เพราะอะไร - ป๊อด
พอดีเข้าเว็บไทยปอมฯ แล้วเจอกระทู้นี้เข้า ดูภาพแล้วต้องอุทานว่า "โอ้ แม่จ้าว" อิอิ ขอบคุณ แหล่งที่มา http://www.thaipomeranian.com/board/index.php?topic=15787.
Calendar
Lovers
25 คน เลิฟโคลอน
Lovings
โคลอน เลิฟ 41 คน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟโคลอน
Lovings
โคลอน เลิฟ 6 คน
หน้าส่วนตัว
2280
