4 มกราคม 2551 10:50 น.
โคลอน
อยู่ลำพังโดดเดี่ยวและเงียบเหงา
คนอื่นเขามีคู่ดูสดใส
มีเพียงเราเดินคนเดียวมิมีใคร
เหว่ว้าใจคนไกลห่างเหลือเกิน
หลายคำถามอยากตอบแต่ก็ยาก
มีมายมากอย่ามองเพียงผิวเผิน
แค่ไม่อยากมีคนร่วมทางเดิน
ถ้าเผอิญคนนั้นไม่ใช่เธอ
ยังคงอยู่ต่อไปใช้ชีวิต
ใครใกล้ชิดไม่คิดจะไผลเผลอ
แต่สิ่งหนึ่งที่หวั่นก่อนเราเจอ
ก็คือเธอคนเดิมหรือเปลี่ยนแปลง
เหตุผลที่ทนเหงามีแค่ฉัน
หรืออีกเสี้ยวเธอนั้นคอยเบาแบ่ง
ความรู้สึกที่ล้าและเคลือบแคลง
แม้แข็งแรงเท่าไหร่ก็ยากเกิน
3 มกราคม 2551 16:35 น.
โคลอน
คิดถึงการละเล่นม้าก้านกล้วย
ก่อนพ่อช่วยทำให้แสนหรรษา
ขึ้นควบขี่วิ่งไปใจปรีดา
สุขนักหนาแม้เหนื่อยไม่เมื่อยเลย
บรรยากาศเก่าเก่าไม่เคยเปลี่ยน
ตั้งแก๊งเซียนขี่ม้าก้านกล้วยเหวย
บ้างแซงซ้ายปาดขวาท่าเช๊ยเชย
แต่สนุกจริงเลยเคยคุ้นชิน
เด็กเดี๋ยวนี้คงไม่ได้เล่นแล้ว
คงมิแคล้วเล่นคอมกันทั่วถิ่น
อยากให้ลองสัมผัสกลิ่นไอดิน
แล้วปล่อยใจโบยบินเช่นพวกเรา
2 มกราคม 2551 18:46 น.
โคลอน
ขอพระองค์เสด็จสู่สรวงสวรรค์
ไทยโศกศัลย์ไหวหวั่นวันหม่นหมอง
แสนอาลัยไพร่ฟ้าน้ำตานอง
ร่วมร้อยกรองภาษายากหาคำ
ขออาราธนาคุณพระศรีรัตนตรัย
ส่งเสด็จพระองค์ไปใจระส่ำ
แสงหนึ่งที่ส่องสะท้อนช่วยนำ
ให้พระองค์สถิตย์ ณ สวรรคาลัย
Calendar
Lovers
25 คน เลิฟโคลอน
หน้าส่วนตัว
1110
