5 สิงหาคม 2548 09:16 น.
ไรไก่
เมื่อเธอเดินเข้ามาทัก
ฉันยิ้มรับกับสิ่งมีความหมาย
ความเป็นเพื่อนที่มอบให้ไม่เสียดาย
เธอคงคล้ายกับฉันสรรค์สัมพันธ์
----
----
----
แต่ไม่นานเธอกลับมาเดินจาก
ยังไม่ทราบถึงสาเหตการแปรผัน
งงงันเงียบเหงาสิ่งที่เกิดอยู่ทุกวัน
กระไรนั่นความฝันพลันมลาย
-----
-----
-----
วัน เดือน ผ่านไปใจยังเศร้า
ไม่มีเงาเธอกล้ำกลายกลับมาหา
ปล่อยคนรอรอรออยู่กับคราบน้ำตา
วันเวลาผ่านไปไม่หวลคืน
---
---
---
ในวันนี้คงอยู่กับความเงียบเหงา
นั่งมองดาวพร่างพราวบนฟากฟ้า
มีแสงจันทร์สาดส่องเป็นเพื่อนมา
อนิจจา ตัวฉัน ยังโง่งม.
5 สิงหาคม 2548 08:58 น.
ไรไก่
สุดสายตา ขอบฟ้า กว้างไกล
ภูเขาใหญ่ ตั้งตะหง่าน อยู่ข้างหน้า
เส้นสีขาว เบาบาง ทอดลงมา
จากฟากฟ้า สู่พสุธา สวยงามจริง
ริ้วพลิ้ว พร่างพราย เส้นสายรุ้ง
ประดุจหนึ่ง นพเก้า ของชาวฟ้า
เป็นของขวัญ ให้กับมนุษย์ ทั่วโลกา
งามนักหนา น่าภิรมย์ ยามชมเชย
ธรรมชาติ สวยงาม กว่าที่คิด
ไม่เป็นพิษ เป็นภัย กับใครเลยนะ
มีแต่สร้าง ความสดใส ให้โลกา
ขอท่านมา ช่วยอนุรักษ์ รักษาเอย.
4 สิงหาคม 2548 08:36 น.
ไรไก่
คนทุกคนปรารถนาให้คนรัก
พร้อมทั้งจักทำสิ่งใดให้เกิดผล
เพื่อให้สมปรารถนาแก่ตัวตน
ดวงกมล สุขสม อิ่มเอม.
แต่ไม่เคย จะให้รัก แก่ใคร
หวงรักไว้ แก่ตัวตน อยู่เสมอ
เก็บรัก หอบรัก บำรุงบำเรอ
เสนอสนองครองรักกับตนเอง
คนทุกคนไม่ต้องการให้ใครชัง
จะกระทำตามความคิดที่จิตฟ้อง
มุ่งแต่ให้คนไม่ชังเข้าทำนอง
เที่ยวขอร้องให้ใครๆใส่ใจตน
แต่ตนเองเที่ยวชังคนทั้งโลก
ไม่ถูกโฉลกกับใครๆทั่วทุกหน
เห็นคนอื่นเป็นไม่ดีไม่ถูกใจตน
เที่ยวยกตนข่มผู้อื่นอดสูจริง
3 สิงหาคม 2548 22:31 น.
ไรไก่
อยากสอยดาวที่พราวบนฟากฟ้า
นำลงมาประดับกลางใจฉัน
ดาวดวงนี้ฉันเฝ้ามองทุกวัน
ขอดาวนั้นโปรดเมตตากับฉันที
โอ้ดาวจ้าดาว ดาวดวงน้อย
ดาวเฝ้าคอยใครอยู่กลางเวหา
ฉันเฝ้ารอเธออยู่ทุกทิวา
เมือไรหนาดาวจะโน้มกายาให้ชื่นชม
รอคอย คอยรอดาวมานานนัก
และประจักษ์กับฤทัยไม่หน่ายหนี
มีความสุขกับมองดาวทุกนาที
ตัวฉันนี้หลงรักดาวเข้าเต็มทรวง.
2 สิงหาคม 2548 16:29 น.
ไรไก่
นอนฟังเสียงฝนตกพร่ำๆ
ในสั่น หวั่นไหว เงียบเหงา
คิดถึง ชีวิตที่ผ่านมา ฉันก็แค่เงา
ของเขา แต่ผู้เดียว หรืออย่างไร
ทุกถ้อยคำ รำพัน นั้นฝั่งจิต
นี่ฉันฝัน หรือคิดไปเอง เช่นนั้นหรือ
ที่ฉันเห็นและได้ฟัง แค่เธอละเมอ
เมื่อเธอตื่นขึ้นมาเธอก็ลาจากทิ้งไป
ไม่หลงเหลือแม้แต่เค้า ความเป็นเพื่อน
สิ่งเหลือเชื่อคือความห่างเหินที่เข้ามาหา
เดินจากไปไม่แม้แต่จะเหลียวมองมา
ตลอดเวลาที่ผ่านไปไม่เหลืออยู่ในความทรงจำ
เธอลืมฉันได้ อย่างแน่นสนิท
ฉันเดินผ่านประชิด เธอไม่ทักถามหา
นี่หรือคนที่ฉันเฝ้าคอยติดตามอยู่ทุกครา
ไม่น่า ไม่น่าเลยฉัน สุดแสนเจ็บช้ำจริง
ไม่เหลือแล้วความฝันที่ตั้งไว้
เธอทำลายจนหมดสิ้นและไม่ไยดี
ฉันนั่งนิ่ง งงงันไม่อาจเอ่ยวจี
และไม่มีคำข้อร้องอ้อนวอนเธอ
หน้าส่วนตัว
852
