12 พฤศจิกายน 2549 23:41 น.
ไรไก่
สิ่งที่เธอทิ้งฝากเอาไว้ให้
นันคือความหมองไหม้ใจขืนขม
เป็นร่องรอยของความทุกข์ระทม
ต้องจ่อจมทุกข์ใจไม่จืดจาง
เธอเหยียบย้ำหัวใจไม่ยั้งหยุด
ฉันก็สุดทนรอขอสะสาง
อยากเคียงคู่มีเธอร่วมเดินทาง
แต่ช่องว่างห่างเกินสานสัมพันธ์
ได้แต่เพียงน้ำตามาเป็นเพื่อน
เข้าเคียงเรือนเพื่อนกายไม่แปรผัน
ทุกข์สุขนั้นฉันใดไม่ต่างกัน
คงแบ่งปันให้ใครไม่ได้เลย.
5 พฤศจิกายน 2549 09:26 น.
ไรไก่
นอนฟังเสียงฝนพร่ำรำลดพื้น
ใจขมขืนหวั่นไหวให้เงียบเหงา
คืนวันผ่านพ้นมาค่าแค่เงา
เธอของเขาเนานานหรืออย่างไร
ทุกถ้อยคำรำพันนั้นฝั่งจิต
นี้ฉันคิดไปเองหรือไฉน
เธอกอดฉันพลันจิตคิดถึงใคร
เธอเอาใจให้ฉันนั้นใจปลอม
26 ตุลาคม 2549 12:40 น.
ไรไก่
จ้องสบตากับความเหงาเร้ารุมจิต
เหงาประชิดติดครอบหลอกลวงหลอน
ทั้งกลางวันกลางคืนยืนนั่งนอน
ขอเว้าวอนจรจากไปเสียที
อยากจ้องตาหาสุจสนุกสนาน
ความสำราญบานใจให้สุขี
เพียรสืบเสาะค้นหานานเต็มที
จะมีไหมในฤดีมีสุขจริง
17 ตุลาคม 2549 22:25 น.
ไรไก่
ฉันไม่อาจสัญญากับเธอได้
บันดาลให้อาทิตย์สาดแสงส่อง
ความแจ่มใสในวันที่เฝ้ามอง
ความหม่นหมองครองคู่อยู่ทุกที
ฉันไม่อาจสัญญากับเธอได้
สร้างสรรค์ให้ทรัพย์สมบัติครบถ้วนถี่
หรือเสกสรรอำนาจบารมี
คงทำได้เท่าที่มีตามสิทธิ์ตน
ฉันจะให้สัญญากับเธอว่า
เธอมีค่าต่อใจไม่สับสน
ความงดงามความหมายสายกมล
ขอจงสนใจฟังคำสัญญา
ฉันจะอยู่เคียงข้างตลอดไป
พร้อมจะให้ในสิ่งสุขหรรษา
จะโอบอุ้มซึมซับคราบน้ำตา
จะเป็นบ่าให้เธอซบพักพิง
เมือฉันรักเธอแล้วแน่วแน่นัก
ของเธอจงประจักษ์กับทุกสิ่ง
มอบหัวใจในรักแนบแอบอิง
จะไม่ทิ้งจริงแท้คำสัญญา
13 ตุลาคม 2549 10:45 น.
ไรไก่
ฉันไม่รู้ว่ารักแต่เมื่อไหร่
รู้เพียงว่าหัวใจให้หงอยเหงา
เหม่อมองหาไม่เห็นแม้แต่เงา
แอบมานั่งหน้าเศร้าเฉาผู้เดียว
พอเห็นคุณผ่านมาพาไหวหวั่น
หน้าแดงพลันครั้นเห็นยิ้มซ่านเสียว
แต่คุณมีอีกหนึ่งซึ่งกลมเกลียว
มือคุณเกี่ยวก้อยใครในอีกคน
ความเจ็บปวดหัวใจเริ่มออกฤทธิ์
ตัวฉันนั้นไร้สิทธิ์คิดหมองหม่น
ใจคุณมีคนชิดติดกมล
ใจฉันต้องทุกข์ทนทรมาน
อีกนานไหมใจเอยปลดความเจ็บ
ความหนาวเหน็บเก็บไว้ใจร้าวฉาน
ต้องกล้ำกลืนน้ำตามาแสนนาน
ความร้าวรานเก็บใส่ในหัวใจ.
หน้าส่วนตัว
960
