21 ธันวาคม 2549 14:00 น.
ไรไก่
กรุ่ง กริ๋ง กระดิ่งโมบายย้ายยัก
ทำคึกคักทักทายสายลมหนาว
ลอยละลิ่วปลิวตามลมดังเกรียวกราว
เมือถึงคราวหนาวเยือนเดือนธันวา
หนาวสายลมห่มฟ้าครานี้หนอ
ใจแสนท้อง้อรักคร่ำครวญหา
ร้าวลมโบกโศกเศร้าเคล้าน้ำตา
รักไม่มาคืนกลับลับเลือนลาง
ฝากความรักลอยลมห่มนภา
ถึงขวัญตายาใจผู้ไกลห่าง
ขอดวงดาวพราวแสงเป็นสื่อกลาง
ช่วยนำทางสร้างรักให้ยืนยง
18 ธันวาคม 2549 09:38 น.
ไรไก่
สิ้นความรักความทรงจำก็ลืมเลือน
แม้แต่ความเป็นเพื่อนก็จางหาย
เคยแนบชิดสนิทชอบมาแยกคลาย
เหลือความหมายอะไรให้แก่กัน
ความรู้สึกดีดีเคยมีอยู่
ความหดหู่แทรกกลางเธอกับฉัน
หน้าเปื้อนยิ้มเป็นยักษ์อย่างฉับพลัน
ช่างแปรผันกันง่ายเสียจริงจริง
คำว่ารักเคยให้กันนั้นวันก่อน
คำเกลียดซ้อนขึ้นมาเหนือทุกสิ่ง
เห็นแต่ความผิดพลาดว่าติติง
หน้าเชิดหยิ่งอิงใจในอารมณ์
9 ธันวาคม 2549 13:52 น.
ไรไก่
ฉันก็แค่คนเหงาอีกคนหนึ่ง
มาทำซึ้งถึงคนรักกับลมหนาว
ฝากความรักปักใจไปกับดาว
เหมือนกับราวนิยายคล้ายคล้ายกัน
โลกของฉันวันนี้ช่างว่างเปล่า
มีเสียงเพลงบทเหงาเคล้าโศกศัลย์
ช่วยขับกล่อมชีวิตไปวันวัน
สร้างความฝันพันหัวใจจนเคยชิน
ไม่มีใครคอยซับหยาดน้ำตา
ไม่มีใครคอยมาเติมสีศิลป์
ไม่มีใครร้องเพลงให้ได้ยิน
ไม่มีใครทั้งสิ้นกับคนถูกลืม
26 พฤศจิกายน 2549 15:27 น.
ไรไก่
น้ำตารื่นคืนเศร้าเขาไม่รัก
ใจหลงปักรักเขาเราเศร้าหมอง
เหตุเพราะต่างองศาน้ำตานอง
ถึงร่ำร้องเพียงใดไร้จำนรรจ์
เพราะต่างวัยใจจึงถึงแตกต่าง
เป็นช่องว่างห่างไกลให้แปรผัน
โลกของเธอสดใสในทุกวัน
โลกของฉันนั้นเศร้าเคล้าน้ำตา
เธอชอบวิ่งวิ่งตามหาความฝัน
ส่วนตัวฉันนั้นตามแก้ปัญหา
พร้อมจับมือเธอเรียงเคียงคู่มา
เธอกล่าวลาฝ่าฟันไปคนเดียว
ฉันพอใจในสิ่งที่เป็นอยู่
เธอเคียงคู่ดูแลคลายห่อเหี่ยว
เธอกลับไม่ใส่ใจอย่างนั้นเชียว
ฉันจึ่งเหนี่ยวรั้งไว้ไม่ได้เลย
น้ำตารื่นขืนขมระทมนัก
เมือความรักสิ้นสุดหยุดทิ้งเฉย
กลายเป็นคนแปลกหน้าไม่คุ้นเคย
โอ้ใจเอ๋ยใจคนวนเปลี่ยนแปลง
20 พฤศจิกายน 2549 08:29 น.
ไรไก่
จิบน้ำชายามเช้าเคล้าสายหมอก
หอมกลิ่นดอกไม้บานอยู่ในสวน
ชูช่อคลี่ผลิบานอย่างเชิญชวน
ลมพัดหวลพลิ้วพรมลมหนาวเยือน
หยดน้ำค้างพร่างพรมบนใบหญ้า
งามแวววาวพราวตาหาใดเหมือน
ม่านหมอกครอบกรอบบางอย่างลางเลือน
จิ้งหรีดร้องเป็นเพื่อนอยู่คู่กัน
คิดถึงใครคนหนึ่งซึ่งรู้จัก
เคยทายทักรักเราแสนสุขสันต์
เคยหยอกเย้าเคล้าเคียงอยู่ทุกวัน
ต้องแปรผันหันหายคลายจากไกล
ถึงผิดหวังใช่ว่าจะสิ้นหวัง
ท้องฟ้ายังปรากฏความสดใส
แม้วันนี้ชีวิตอาจไม่มีใคร
โลกกว้างใหญ่ให้อยู่สู้อดทน
หน้าส่วนตัว
1201
