24 มกราคม 2548 13:05 น.
ไวยากรณ์
ความทรงจำซึ้งใจ.... เก็บไว้บอกเธอ
บ้านรอจันทร์
ยามแสงแดดเช้าส่องต้องใบหน้า
สายลมพาพัดแกว่งใบไม้ไหว
เสียงนกร้องแว่วหวานกังวานไกล
เธอรู้ไหมฉันแอบคิดจิตจดจำ
ทุกสิ่งที่พานพบประสบเห็น
ดูเหมือนเป็นสิ่งล้ำค่าโปรดอย่าขำ
อยากจะเก็บทุกนาทีและถ้อยคำ
เพื่อบอกพร่ำยามพบประสบเธอ
ให้รู้ว่าแสนคิดถึงคนึงห่วง
วันคืนล่วงจิตสัมพันธ์มั่นเสมอ
เฝ้ารอคอยวันเราได้พบเจอ
จะกอดเธอแนบหทัยไม่ห่างทรวง
เวลาต่างทางไกลไร้ความหมาย
รักไม่คลายดังชีวีที่สุดหวง
โปรดฟังคำจากใจใช่คำลวง
รักพุ่มพวงมิ่งมิตรนิจนิรันดร์
วันพบกัน... สัมพันธ์เป็นอย่างไร
ไวยากรณ์
ยามเย็นย่ำได้พบประสบหน้า
หลายเดือนผ่านต่อมา เธอพบฉัน
เธอพร่ำบอก ให้รู้ความสัมพันธ์
คิดถึงกัน ทุกวัน มั่นฤดี
เธอรู้ไหมฉันแอบน้ำตาไหล
เนื่องด้วยใจเกรงว่าเมื่อจากพี่
จากด้วยงาน ด้วยการ ที่ทำนี้
แล้วคนดีอาจมี .. ใครแทรกกลาง
ถึงแม้เราทั้งสอง ได้พูดคุย
ส่งรักข้าม ผ่านปุยเมฆ ระหว่างห่าง
เคยได้ยิน รักแท้ แพ้ระยะทาง
เลยกลัวเธอจะร้างลาจากไป
อยากจะกอดให้คลายหายคิดถึง
เนื่องเป็นหญิงจึงคนึงเหมาะสมไหม
ทำได้เพียงกุมมือสัมผัสใจ
บีบแน่นไว้ ส่งใจ ไปถึงเธอ
23 มกราคม 2548 00:26 น.
ไวยากรณ์
..แม่จ๋า..หนูโตแล้ว..
หมึกมรกต
เธอเถียงแม่แก้คดีที่กล่าวหา
ว่าแม่จ๋าลูกเล็กยังเด็กหรือ
จึงสอนสั่งดังเด็กเล็กอมมือ
ใช่ลูกซื่อจนเซ่อเผลอกายใจ
เขาเป็นชายที่ดีเด่นมีเกียรติ
ใช่เสนียดน่ากลัวชั่วไฉน
พวกชาวบ้านปากบอนก็ค่อนไป
มีหรือใครอยากให้ใครได้ดี
ลูกโตแล้วเป็นผู้ใหญ่ใช่ทารก
อย่าวิตกกลัวว่าเสื่อมราศรี
จะรักษาเกียรติคุณกุลสตรี
เรื่องราคีมีคาวอย่ากล่าวกัน
ไม่ชิงสุกก่อนห่ามให้งามหน้า
จะศึกษาอุตสาหะอย่างขยัน
แม้ไม่เชื่อในคำลูกสำคัญ
ใครว่านั้นแม่ลองไตร่ตรองดู
อย่าหูเบาใจเบาเชื่อเขาง่าย
เปิดหูซ้ายหูขวาให้ฟังไว้หู
หากลูกชั่วต่ำช้าอย่าอุ้มชู
ลูกไม่อยู่อัปยศจงจดจำ
โธ่ลูกเอ๋ยไม่ฟังแม่สั่งสอน
ว่ายังอ่อนอาจจะพลาดถลำ
จึ่งตกเหวจนตรอกอย่างชอกช้ำ
ด้วยกลืนกล้ำน้ำตาอยู่มิรู้คลาย
เมื่อรู้ตัวชั่วช้าหันหน้าหนี
ทำความดีเข้าสิยังมิสาย
ลูกโตแล้วยังเยาว์อยู่เรื่องผู้ชาย
อย่าคิดตายก่อนโตหายโง่งม
แม่จ๋า ..หนูอยากตาย
ไวยากรณ์
แม่ว่าเธอ ถึงคดี ที่กล่าวหา
ไงลูกยา ไม่เล็ก แล้วใช่ไหม
หน้าท้องแบน เรียบงาม มลายไป
นับวันยิ่ง เติบใหญ่ ขึ้นทุกที
ไหนละชายที่ดี และมีเกียรติ
ไม่อยากพูด ส่อเสียด อ้าวอย่าหนี
มานั่งลง และพูดจา กันดีดี
เบื่อเต็มที กับคำ เขาโจทย์จัน
รู้นะรู้ ลูกโตแล้ว ใช่ทารก
เลยวิตก หากมีใคร ทำอย่างนั้น
ใช้วาจา ล่อหลอก สานสัมพันธ์
พูดไม่ทัน ขาดคำ แล้วเป็นไง
ไม่ชิงสุกก่อนห่ามให้งามหน้า
จะศึกษาอุตสาหะ ไหนละไหน
ให้เชื่อคำ มั่นลูก ที่ว่าไป
แม่ก็หลง เชื่อใจ ที่ตรองดู
ไม่หูเบา ใจเบา เชื่อเขาง่าย
แต่สุดท้าย เหมือนแค่ลม ที่เป่าหู
ถึงอย่างไร เขาเกิดมา ต้องเลี้ยงดู
และอุ้มชู เพราะเขาไม่ผิดอะไร
โธ๋ลูกเอย ไม่ฟัง แม่สั่งสอน
ที่เว้าวอน พร่ำบ่น ฝากเอาไว้
ว่าอย่าหลง เชื่อคำ พวกผู้ชาย
ที่มุ่งหมาย เพียงแค่ พรหมจรรย์
เมื่อรู้ตัวว่าผิดอย่าคิดหนี
ปลิดชีวี หนีอาย ไปอย่างนั้น
ไม่ต้องฟัง คำนินทา เขาโจทย์จัน
คืนและวัน ผันผ่าน นานก็ลืม
ลูกต้องลุก ขึ้นยืน อย่างเข้มแข็ง
ด้วยเรี่ยวแรง ของลูก ใช่หยิบยืม
อย่ามามัว เสียใจ คำไม่ปลื้ม
ขอให้ลืม อดีต ที่ฝังใจ
22 มกราคม 2548 09:34 น.
ไวยากรณ์
เฟรนด์ชิฟสื่อรัก
แม่จิตร
เมื่อแรกพบสบตาความรู้สึก
ในส่วนลึกของฉันนั้นหวั่นไหว
เพียงเจอหน้าทุกคราทุกวันไป
อยากบอกนัยว่ารักนะคนดี
เธอมีใครใฝ่ปองแล้วหรือยัง
กลัวพลาดพลั้งช้ำใจทำหน่ายหนี
เพราะรักมากจากใจยิ่งไมตรี
ขอโทษทีที่บังอาจไปรักเธอ
ถ้าไม่มีฉันนี้ขอสืบสาน
รักอ่อนหนาวผ่านใจไปเสนอ
คิดเหมือนกันบ้างไหมในใจเธอ
อย่าให้เพ้อรักเธอเพียงข้างเดียว
หากเคยเจ็บขอเก็บไปรักษา
หยาดน้ำตารินไหลใครไม่เหลียว
คอยเยียวยารักษาด้วยรักเดียว
มิข้องเกี่ยวผู้ใดนอกจากเธอ
รักผ่านเฟรนด์ชิฟ ...
ไวยากรณ์
หวนคิดถึง คำนึง วันคืนผ่าน
แม้ล่วงเลย มานาน ยังเหมือนเพ้อ
วันที่สอง เรานั้น ได้เจอะเจอ
วันที่เธอ เพิ่งเข้า มหาลัย
น้องเข้ามา ถามทาง กับตัวพี่
ตึก ตึกนี้ อยู่ที่ ทางด้านไหน
พี่ใจเต้น ระส่ำ บอกทางไป
หน้าอาย อาย แดงซ่าน ไม่รู้ตัว
น้องหน้าใส คมเข้ม หุ่นนักกีฬา
ถูกชะตา หลงไหล ไม่โงหัว
หลงรักน้อง เข้าให้ ตามืดมัว
แต่ยังกลัว ว่าน้อง ไม่สนใจ
พี่เพียรเฝ้า เดินผ่าน ไปที่ตึก
หวังให้น้อง ได้นึก จำพี่ได้
แต่น้องกลับ เดินผ่าน ผ่านพี่ไป
หากพี่กล้า ไปทักทาย ก็คงดี
พี่เฝ้าเพียร ติดตาม อยู่ห่าง ห่าง
อยู่ข้าง ข้างขอบสนาม ทุกทุกที่
ที่น้องร่วม แข่งขัน ทุกทุกที
ร่วมลุ้นคนดี ให้ได้ชัย ชนะมา
พี่รวมรวบความกล้าครั้งสุดท้าย
ส่งเฟรนด์ชิฟ ไปให้ น้องเขียนหนา
หากเป็นเนื้อคู่ แต่ชาติ ปางก่อนมา
คงรู้ว่า ด้านหน้า ... มีเบอร์โทร
21 มกราคม 2548 12:19 น.
ไวยากรณ์
เขาหาว่าเลี้ยงต้อย
ฤกษ์
เสียงกลองยาว เถิดเทิง ดังเทิ๊งบ้อง
ลูกคู่รำ โห่ร้อง เสียงโหยหวน
โห่ฮิ๊วโห่ ฮิ๊วโห่ ตามขบวน
หนูน้องน้อย หน้านวล ถือพานเทียน
น้องน่ารัก พ่อนาค มองเขม้น
เคยพบเห็น แนะนำ เรื่องอ่านเขียน
วัยวุฒิ ห่างกัน หมั่นแวะเวียน
เพียงสิบปี มีความเพียร จะเฝ้ารอ
อายุย่าง เลขสาม งามตีนกา
เธอใกล้จบ ศึกษา อยากสู่ขอ
ดูเหมาะสม คุณสมบัติ ชัดเพียงพอ
เพื่อนฝูงล้อ เลี้ยงต้อย ไม่น้อยใจ
ห้ามไม่ได้ หัวใจ ใฝ่หลงรัก
เด็กเขามี ใจภักดิ์ ยิ่งหลงไหล
ห่างกันเพียง สิบปี มิใช่ไกล
รักผู้ใหญ่ มีหลัก ปักมั่นคง
เรื่องความรัก ลางเนื้อ ชอบลางยา
แก่คราวป้า รักหนุ่ม จนลุ่มหลง
เรายังหนุ่ม รักน้อง จองอนงค์
แก่ตัวลง คู่สวยใส ใครก็ชม.........
ต้อยรำพึง ..
ไวยากรณ์
ยังจำเสียง กลองยาว ครานั้นได้
ที่ผ่านไป เมื่อครั้น ราวประถม
เอ.. หรือว่า สมัยเรียน มัธยม
ที่เคยแอบ ชื่นชม ใครคนนึง
เขาดูงาม สมชาย ทุกสัดส่วน
นัยตาชวน เพ้อฝัน ให้คิดถึง
ยังแอบเก็บ ไปฝัน เฝ้ารำพึง
ว่าเขาคือ ใครคนหนึ่ง .. ที่เฝ้ารอ
เนื่องเป็นหญิงจึงมิกล้า ที่จะเอ่ย
จนวันผ่าน ล่วงเลย ได้แต่ขอ
ขอให้พี่ คนนั้น ได้โปรดรอ
ไม่นานหนอ น้องนี้ สาวเต็มกาย
อีกสองเดือน จะจบ การศึกษา
รับปริญญา ทำงาน เป็นผู้ใหญ่
ใช้ความรู้ หาเงิน เพื่อเลี้ยงกาย
แต่หัวใจ .. ยังรอพี่ เสมอมา
เรื่องความรัก โคแก่ กินหญ้าอ่อน
เพื่อน ๆ เฝ้า เว้าวอน คิดดูหนา
หากต่อไป แก่ตัว ภายภาคหน้า
เขาล้อว่า ผัวแก่เมียสาว กว่า .. จะทำไง
19 มกราคม 2548 09:43 น.
ไวยากรณ์
เชื่อหน่อยนะ
ผู้หญิงไร้เงา
ความห่วงหามอบให้จากใจนี้
เธอไม่เคยรู้ฤดีหรือไฉน
จึงได้มาแกล้งจากพรากรักไกล
ทำไมฉันเศร้าหทัยไหนจะปาน
หรือจะต้องให้บอกกล่าวเล่าชี้แจ้ง
แถมแสดงความรักเป็นหลักฐาน
จึงจะยอมเชื่อใจในดวงมาน
ว่ายังรักตลอดกาลมานานนม
แถมมีเธอคนเดียวเกี่ยวใจมั่น
ที่ตัวฉันจริงใจให้สุขสม
มอบความรักภักดีมีให้ชม
แถมเพราะบ่มความคงมั่นไม่ผันแปร
จึงขอโปรดเชื่อใจในตัวฉัน
ว่าไม่เคยเหหันมั่นรักแท้
มีเพียงเธอเท่านั้นฉันเทคแคร์
พร้อมยอมให้ดูแลตลอดกาล
ยากจะเชื่อ
ไวยากรณ์
เพราะอดีต ฉันเอง เคยเจ็บปวด
เคยร้าวรวด จากรัก ที่เคยผ่าน
ฉันจึงไม่ เชื่อในรัก จากดวงมาน
ตลอดกาล จะมีฉัน เพียงผู้เดียว
ฉันขอใช้เวลา เพื่อพิสูจน์
สิ่งที่เธอ ได้พูด อยากให้เธอได้เฉลียว
ว่าที่รัก รักมั่นคง จริงนะเชียว
ว่าจะรัก ฉันคนเดียว ตลอดไป
หากว่าฉัน กับเธอ นั้นไกลห่าง
ระยะทาง ที่ขวาง ทำให้เธอเปลี่ยนไปไหม
สิ่งเหล่านี้ เป็นสิ่ง พิสูจน์ใจ
มากกว่า คำพูดใด ๆ .... ที่บอกกัน
และหากว่า เธอคิดมีใครอื่น
ฉันจะไม่ฝืน และไม่ขอทั้งนั้น
เพื่อให้เธอ มีเพียงกันและกัน
รักษาความสัมพันธ์ ของวันวาน
จะรอวันเธอเชื่อใจ
ผู้หญิงไร้เงา
รอวันเวลามาพิสูจน์
ว่าสิ่งที่ฉันพูดเป็นหลักฐาน
ถึงความรักสลักมั่นผันผ่านกาล
ในดวงมานยังมั่นคงซื่อตรงเธอ
นั้นจะจริงหรือไม่เพียงใดนั้น
แต่ตัวฉันยังยืนยันใช่ฝันเพ้อ
ว่าหัวใจทั้งสี่ห้องคล้องใจเจอ
มีเพียงเธอไม่เผลอไผลให้ใครชม
และรับรู้ไว้อีกอย่างอย่าร้างไร้
เพราะหัวใจเธอใช่จะขื่นขม
ต่อแต่นี้ความร้าวเศร้าระทม
ที่จ่อจมดวงจิตชีวิตเธอ
จะห่างหายห่างไปไม่ให้พบ
มีแต่สบความสุขทุกข์ต้องเก้อ
เพราะจากนี้ตลอดไปใจมีเธอ
ที่ปรนเปรอความห่วงใยให้อาทรณ์
ลองเชื่อใจเธอดู
ผู้หญิงไร้เงา
หากเธอยังยื่นยันอย่างมั่นจิต
ว่าชีวิตทั้งชีวิตคิดมีฉัน
ไม่มีวันเปลี่ยนแปรแน่ผูกพัน
ฉันก็พร้อมจะมีกันมั่นหทัย
แถมจะฝั่งเรื่องราวความเศร้าหมอง
ที่เจือนองความหลังครั้งหวั่นไหว
ทิ้งลงไปในทะเลเห่กล่อมใจ
ให้ลืมหมดพิษภัยใจร้าวราน
เพื่อเริ่มต้นกับคนดีในชีวิต
ให้ดวงจิตได้ร่วมสื่อประสาน
จับจูงไปในทุกหนจนดวงมาน
สุดตระการความงดงามท่ามแสงจันทร์
ขอบคุณที่เชื่อใจ
ไวยากรณ์
ขอบคุณเธอที่เชื่อในวจี
ขอบคุณคนดีที่เชื่อในตัวฉัน
เราจะมีรักมั่น และผูกพันธ์
ทุกคืนวัน จะมีเพียงฉันและเธอ
คนอื่นอื่น ฉันจะ ไม่แลเหลียว
ขอรักเธอคนเดียว ... ไม่ได้เพ้อ
ที่ไหนมีฉัน ที่นั่นจะมีเธอ
หากเธอเสนอ ฉันสนอง ในทุกครา
มีความลับ อีกอย่าง ไม่อยากเอ่ย
แต่ไม่อยาก ละเลย อีกแล้วหนา
เป็นอดีต ของฉัน ที่ผ่านมา
หากเธอรู้ว่า ฉันเคยพลาด จะทำไง
บอกมาเถอะ บอกมาเลย นะตอนนี้
หากว่าคนดี รับเรื่องนี้ไม่ได้
ฉันก้อพร้อม ที่จะเดินจากไป
ก่อนที่หัวใจ ฉันจะเจ็บ ไปอีกครา
ไม่เป็นไรคนดี
ผู้หญิงไร้เงา
อย่าได้เดินจากฉันอย่าผันหนี
เพราะชีวีฉันมอบให้ใจห่วงหา
แม้เธอพลาดกับรักเก่านานเนามา
อย่าได้เสียน้ำตาอ่อนล้าเลย
เพราะแค่นี้ในชีวิตที่ผิดหวัง
เพียงลำพังครั้งเก่าเฝ้าเปิดเผย
ก็รับรู้ความจริงอิงเปรียบเปรย
เธอนั้นช้ำเหมือนจำเลยจึงเผยความ
แต่อย่างไรเชื่อใจในตัวฉัน
ทุกคืนวันมีให้ใจล้นหลาม
แค่ความผิดเพียงนิดที่ติดตาม
ในทุกยามไม่อาจห้ามความรักเรา
และขอเธอเริ่มต้นอีกหนหนึ่ง
กับฉันซึ่งมีใจใช่ใครเขา
พร้อมเริ่มเดินก้าวไปใฝ่เป็นเงา
ให้รักเราเป็นสุขทุกคืนวัน
แน่ใจหรือเธอ
ไวยากรณ์
แน่ใจหรือ ว่าเธอจะไม่คิด
ไม่ยึดติด บางสิ่ง ในตัวฉัน
และสิ่งนั้น ไม่มีผล อะไรกัน
ความสัมพันธ์ เธอ-ฉัน ไม่เปลี่ยนแปลง
หรือเป็นเพราะ เธอยัง ไม่เข้าใจ
สิ่งที่พลาดไป อาจทำให้ เธอหน่ายแหนง
หรือฉันพูด อาจฟังดู เหมือนเคลือบแคลง
เพราะฉันแฝง ไม่กล้า พูดตามตรง
ฉันนั้นเคย พลาดท่าและเสียที
กับแฟนเก่า คนที่ เคยไหลหลง
เขาคนนั้น บอกว่า รักมั่นคง
และจะซื่อตรง กับฉัน ตลอดไป
เขาพูดจา จนฉัน นั้นเริ่มเพ้อ
เหมือนละเมอ ล่องลอย ไปไหนไหน
กว่าจะรู้สึกตัว เขามา เริ่มซุกไซร้
ต่อจากนั้น เขาขอมีอะไร เพื่อมัดจำ
รับได้เพราะรักเธอ
ผู้หญิงไร้เงา
แค่อดีตที่เธอนั้นเผลอไผล
ความสาวไม่มีให้ได้พบเห็น
ใช่เรื่องที่สำคัญปั้นประเด็น
แถมยังเน้นรักเหมือนเก่าเฝ้าจำนรร
อีกอย่างหนึ่งอยากให้ซึ้งถึงรับรู้
คนที่จะเคียงคู่อยู่กับฉัน
ต้องมีดีที่ใจใฝ่ผูกพัน
การเรือนนั้นต้องเป็นบ้างอย่างร้างลา
แถมพ่อแม่พี่น้องและผองเพื่อน
มาเยี่ยมเยือนในจิตคิดหรรษา
ใช่ทำหน้างอเง้าเฝ้าระอา
ยามใครมาใกล้ชิดพินิจดู
ซึ่งที่ผ่านมานั้นฉันมั่นหมาย
มีเพียงเธอเคียงกายให้โก้หรู
เพราะแน่ใจการกระทำย้ำพธู
อยากมีเธอเคียงคู่อยู่นิจรันดร์
ขอบคุณฟ้า..ส่งเธอมา
ไวยากรณ์
อยากขอบคุณ ฟ้าที่ ส่งเธอมา
ให้รู้ว่า ยังมี ใครคนนั้น
คนที่ไม่ ใช่แค่เห็น แก่พรหมจรรย์
สิ่งที่ฉัน เสียไปเพราะ ใครคนนึง
ส่วนการบ้าน การเรือน ยังอ่อนหัด
วางจานจัด ฝีมือ ยังไม่ถึง
เป็นอีกเรื่อง ที่ยัง คงคำนึง
ว่าเป็นงาน ที่ซึ่ง ต้องตระเตรียม
อาจมีบ้าง เรื่องง้องอน ตามประสา
หากมีใคร แวะมา จะเสงี่ยม
ทั้งอาหาร น้ำท่า จะตระเตรียม
ใบหน้าเปี่ยม ด้วยยิ้ม จากดวงใจ
แต่นิสัย ของชาย โดยถ้วนทั่ว
ที่เกรงกลัว คือนิ่ง ไร้ความหมาย
ยิ่งไม่บอก ฉันนี่ ทุรนทุราย
ขอได้มั้ย มีอะไร .. ช่วยบอกมา
รักที่เธอเป็น.. เธอ
ผู้หญิงไร้เงา
แม้ตอนนี้เธอไม่เก่งไม่เร่งเร้า
แค่เธอเฝ้าเตรียมการสมานฉันท์
ก็พอใจแล้วหนาพาผูกพัน
ในทุกวันแค่เห็นเป็นยินดี
กับการบ้านการเรือนไม่เบือนบิด
เธอทำให้คนใกล้ชิดได้ทุกที
จึงเหมือนหนึ่งดั่งเป็นกุลสตรี
ที่ฉันนี้มองหามาทุกยาม
แถมน้ำใจที่เห็นทุกเย็นเช้า
น่ารักจริงน่าเจ้าใจล้นหลาม
คอยช่วยเกื้อเอื้ออาทรณ์ป้อนนิยาม
แถมเจ้ายังรูปงามนามไพเราะ
แต่อย่างไรรู้ไหมในใจนี้
รักเจ้าที่ความดีที่เหมาะเจาะ
จึงขอเอ่ยเน้นย้ำคำจำเพราะ
แถมเสนาะคือรักเจ้าเฝ้าห่วงใย
ขอได้ไหมเธอ ...
ไวยากรณ์
น้องไปลอง หัดเรียน ทำขนม
ที่บ้านนั้น ชื่นชม กันยกใหญ่
แถมยังแอบ นินทา นางมารร้าย
เหตุอันใด เปลี่ยนเป็น กุลสตรี
แล้วอย่าลืม เรื่องที่ น้องเคยขอ
น้องยังรอ คำตอบ จากตัวพี่
หากมีเรื่อง อันใด อึดอัดนี้
เอ่ยวจี ถึงเหตุ ที่เป็นไป
ขอได้โปรดอย่ามัว นิ่งทำเฉย
ได้โปรดช่วย เฉลย หน่อยได้ไหม
อย่าให้เรื่อง เล็กเล็ก มันคาใจ
จะกลายเป็นเรื่องใหญ่ ในต่อมา
และหากว่า วันใด ที่ทะเลาะ
ดูไม่เหมาะ หากว่า ปล่อยไปหนา
ฝ่ายหนึ่งร้อน อีกฝ่ายควรเย็นมา
แล้วหันหน้า ปรึกษา วันเดียวกัน
ได้จ๊ะคนดี
ผู้หญิงไร้เงา
ขอบอกกล่าวเล่าแจ้งแถลงไข
ถึงความในใจนี้ที่มีนั้น
ว่ารู้สึกผันผูกปลูกสัมพันธ์
มิเคยร้างห่างไกลกันนั้นเรื่อยมา
ส่วนเรื่องที่เธอคิดจิตสับสน
ทำให้เธอร้อนรนถึงเพียงนี้
ยิ่งไม่เอ่ยยิ่งทำให้ในฤดี
เธอนั้นมีความกังวลสับสนใจ
จึงขอเอ่ยเฉลยความที่ถามหา
ให้รู้ว่าในอุรามิหวั่นไหว
กับเรื่องราวครั้งก่อนที่ย้อนไป
ยามที่เธอมีใครให้อาทรณ์
แถมการมีสัมพันธ์ในวันเก่า
เธอมาเล่าเรื่องราวคราวรักร้อน
ไม่เป็นไรหรอกหนาอย่าเว้าวอน
เรานั้นยังมิสั่นคลอนแน่นอนจริง
ว่ารักเจ้าที่ใจให้ห่วงหา
แม้เจ้าเคยมีใครมาให้สุงสิง
ก็ยังรักเรื่อยไปใฝ่แอบอิง
ด้วยรักจริงเพียงเจ้าเฝ้าห่วงใย
ไม่เข้าใจหรือเธอ
ไวยากรณ์
ขอขอบคุณสำหรับคำแถลง
ที่แจกแจง รักมั่น ไม่สงสัย
แม้น้องมี เรื่องเก่า ที่เป็นไป
มั่นฤทัย รักน้อง มิสั่นคลอน
แต่ที่น้องร้องขอคือสัญญา
อยากขอให้พี่จ๋ารับปากก่อน
ว่าหากมีเรื่องใด ที่เดือดร้อน
ช่วยเว้าวอนอย่านิ่ง .. ทำขรึมไป
ไม่ว่าเป็น เรื่องงาน หรือครอบครัว
น้องหมายถึง ถ้วนทั่ว ถ้าสงสัย
หรือมีสิ่ง อื่นใด ที่ค้างใจ
บอกได้ไหมระบายให้รับฟัง
ถึงน้องนี้ไม่อาจจะช่วยแก้
ดีกว่าแน่กว่าที่จะกังขัง
อาจจะคล้ายเส้นผมภูเขาบัง
เมื่อพี่ยังนั่งคิดกลุ้มคนเดียว
สัญญาจ๊ะคนดี
ไวยากรณ์
ขอโทษด้วยเพราะพี่ไม่เข้าใจ
ในคำถามที่ฝากให้ ใจเฉลียว
พี่คิดว่า น้องย้ำ ถึงรักเดียว
คิดว่าเกี่ยว กับอดีต ที่ผ่านมา
ส่วนเรื่องที่น้องขอ พี่รับปาก
ว่าถ้าหาก มีเรื่อง ทุกข์ร้อนหนา
พี่คนนี้ ขอมั่น และสัญญา
และไม่ว่า เล็ก-ใหญ่ จะบอกไป
จะปรึกษา หารือ กับเธอก่อน
เรื่องทุกข์ร้อน จะบอก ไม่ไปไหน
เพราะรู้ว่า ตัวเจ้า เฝ้าห่วงใย
และทุกข์ใจ หากคิด ไปคนเดียว
พี่มีเรื่องหนึ่งอย่าง ที่จะขอ
พอเถอะพอ ได้ไหม เสื้อสายเดี่ยว
และกระโปรงตัวนั้น สั้นจริงเชียว
อย่าแต่งตัว โฉบเฉี่ยว .. จนเกินงาม
ไม่ขอขัดใจ
ผู้หญิงไร้เงา
เมื่อพี่เอ่ย คำขอ น้องจะให้
ต่อนี้ไป จะไม่ใส่ เสื้อสายเดี่ยว
กับกระโปรง ตัวสั้น แค่นิดเดียว
เพราะอาจเปรี้ยว เกินไป ดูไม่ดี
แต่พอนึก ในจิต คิดสงสัย
มีเลศนัย อะไร กันหรือนี่
เพราะแต่ก่อน แต่งไป ในทุกที
ยังชมดี สวยเด่น ที่เห็นกัน
หรือเพราะเกิด หึงหวง จึงท้วงติง
กลัวน้องหญิง ปิ๊งใคร หรือไงนั่น
จึงได้ห้าม ตามวจี ทีจำนรร
หรือกลัวภัย มาถึงกัน ทุกวันมี
แต่อย่างไร จงมั่นใจ ในประสงค์
น้องตามใจ อย่างมั่นคง ไม่หน่ายหนี
เลิกใส่เลย เฉลย เอ่ยวจี
ต่อแต่นี้ จะแต่งยาว คลุมเท้าเลย
เตือนไปเพราะหวังดี
ไวยากรณ์
ที่เอ่ยขอ เรื่องการ แต่งตัวนั้น
ไม่อยากให้ นุ่งสั้น ให้แลเห็น
เนื่องด้วยพี่ บอกตามตรง ยากลำเข็ญ
ที่ทำเป็น ไม่เห็น ใจสั่นคลอน
และเนื่องด้วย เกรงภัย จะมาถึง
อาจมีใคร คนึง ถึงน้องก่อน
ที่เอ่ยขอ เอ่ยปาก เฝ้าเว้าวอน
แค่อุธรณ์ เตือนน้อง ระวังภัย
เวลานัด กับพี่ เอาอีกแล้ว
ใยน้องแก้ว เอาแต่ เดินไปไหน
เดินดูของ มองหา เสื้อถูกใจ
และของใช้ ต่าง ต่าง ในทุกครา
ลดลดลง หน่อยนะได้หรือป่าว
จะแต่งตัว ตามชาวบ้าน ถึงไหนหา
เก็บเงินทอง ที่ได้จาก ทำงานมา
ซื้อข้าวปลา เลี้ยงท้อง ยามแก่ลง
ขอทำตามใจเธอ
ผู้หญิงไร้เงา
เมื่อพี่สั่ง ให้ลด งดซื้อหา
กับเสื้อผ้า นานา และขอใช้
อีกปรุงแต่ง น้ำหอม ของถูกใจ
ได้เลยพี่ ไม่เป็นไร ใจยินยอม
แต่อยากเอ่ย สักนิด ในจิตนี้
ความรู้สึก ชั่วดี ที่ใจพร้อม
จะซื้อหา ครั้งใด ใจอดออม
จะยินยอม จ่ายแต่ แค่สำคัญ
แถมไม่เคย คิดแต่ง แข่งใครเขา
แต่ที่เฝ้า แต่งตาม ความเป็นฉัน
ก็เพื่อว่า เวลาไป ไหนด้วยกัน
พี่จะได้ เทียบทัน ไม่อายใคร
แต่เมื่อเป็น เช่นนี้ ที่พี่เน้น
จะทำตาม ตรงประเด็น ไม่หวั่นไหว
เพื่อเก็บเงิน เก็บทอง มองการณ์ไกล
และร่วมใช้ ชีวิตสุข ทุกวันคืน
ขอบคุณที่เข้าใจ
ไวยากรณ์
ขอบคุณเธอ ที่เข้าใจ คำร้องขอ
ที่ให้พอ กับการ เดินจับจ่าย
ทั้งสิ่งของเสื้อผ้า อีกมากมาย
และของใช้ ในทุกครา ที่พบกัน
อืมวันนี้ รีบกลับ จะได้ไหม
เพราะไม่มี กะใจ เลยตัวฉัน
ขอโทษด้วย กลับเอง ก็แล้วกัน
ไม่ไปส่ง อย่างนั้น .. เหมือนแล้วมา
มีบางเรื่อง บางอย่าง ให้ขบคิด
ให้พินิจ พิจารณา บางอย่างหนา
เป็นสิ่งหนึ่ง ในใจ ที่ค้างคา
ที่คบกับ เธอมา .. เพราะอะไร
บางทีฉัน เองนะ ยังไม่ลืม
หัวใจถูกยืม แต่เขา ไม่คืนให้
ไม่อยากจะ ทำร้ายเธอ อีกต่อไป
ขอเวลา ได้ไหม .. ให้ทบทวน
รอเธอทบทวน
ผู้หญิงไร้เงา
ก็เข้าใจ ในเธอ เสมอเก่า
ยังคอยเฝ้า ห่วงใย ในเธอนั้น
อย่ากังวล หากต้องพราก หรือจากกัน
หากเธอรัก ปักใจมั่น เฝ้าฝันครอง
เพียงตัวเขา เท่านั้น ที่ฝันหา
ในทุกวัน เวลา อย่าปวดหมอง
ให้เธอเลือก เขาไป ใจจับจอง
จะได้ไม่ ต้องนั่งมอง ความหมองตรม
ส่วนตัวฉัน ไม่เป็นไร ใจรู้สึก
แม้ลึกลึก ยังคอยนึก รักสุขสม
แค่เพียงเธอ เสมอใจ ได้ภิรมณ์
แม้ต้องชม รักเดียว เปล่าเปลี่ยวใจ
ก็จะยอม แล้วนั้น ด้วยมั่นหมาย
อยากให้เธอ สุขใจกาย ไม่หวั่นไหว
แต่หากเธอ ยังมีกัน ทุกวันไป
ฉันคงจะ ได้สุขใจ ในรักจริง
รักแรกฝังใจ
ไวยากรณ์
อาจจะเป็น เพราะรักแรก เลยฝังจิต
ให้หวนคิด ทุกครั้ง ที่ประสบ
เหมือนเริ่มนับ หนึ่งใหม่ เมื่อได้พบ
แม้เรื่องจบ เนิ่นนาน ยากตัดใจ
ยังคอยห่วง เฝ้ามอง ถึงตัวเขา
ถึงแม้เรา เป็นอื่น ได้ที่ไหน
เป็นได้แค่ คนเคย ดูแลใจ
ต่อนี้ไป สัญญา .. มีเพียงเธอ
วานให้น้อง ช่วยพี่ หน่อยเถอะนะ
หากเห็นพี่ เงอะงะ ตอนที่เผลอ
กระทุ้งที่ สีข้าง หากเจอะเจอ
ช่วงที่เพ้อ เพราะเขา .. เดินผ่านมา
แต่อย่าได้ เดินหนี ไปอย่างนั้น
ทำดื้อรั้น แง่งอน ตามประสา
ขอได้ไหม ที่บอก นะขวัญตา
หรือเหนือบ่า กว่าแรง .. ที่จะทำ
ไม่เหนือบ่ากว่าแรง
ผู้หญิงไร้เงา
ไม่เหนื่อยหรอก บอกพี่ เรื่องนี้นั้น
น้องทำได้ รับปากกัน มั่นเปิดเผย
แต่มีสิ่ง หนึ่งในใจ ไม่เสบย
ต้องจากเลย พี่จ๋า พาเศร้าใจ
ด้วยการงาน ที่ทำ ประจำอยู่
ให้น้องนั้น ไปดู สาขาใหม่
แถวดินแดน ปัตตานี ที่คนไทย
เกิดรบกัน เพื่อแย่งใน แคว้นแผ่นดิน
ซึ่งเราคง จากกัน วันพรุ่งนี้
ทำให้ใน ฤดี สุดถวิล
ไม่อยากไป แต่ต้องไป ใจยุพิน
เหมือนจบสิ้น ในงานนี้ ที่เป็นมา
จึงขอเอ่ย คำลา พาหวั่นไหว
กลัวพี่นั้น มีใคร ให้ห่วงหา
ส่วนตัวน้อง แม้ห่างไกล ในทุกครา
เชื่อเถิดว่า ในอุรา ยังเหมือนเดิม
ไม่ไปได้ไหม ..
ไวยากรณ์
หากว่างาน ที่ทำ ประจำอยู่
จะส่งน้อง ไปดู สุดเขตไข
ใจพี่นี้ นึกหวั่น อยู่ภายใน
รักแท้แพ้ ชิดใกล้ ระยะทาง
ขอไม่ไป ได้ไหม ละคนดี
เอ่ยวจี อ้อนวอน ไม่อยากห่าง
หากเพราะงาน ทำให้ ห่างไกลร้าง
ลองมองหา ที่ทาง ... ที่อื่นไป
ใจนึกหวั่น สารพัด กับปัญหา
ที่ตามมา กลัวว่า เกินแก้ไข
ทั้งเรื่องกิน เรื่องอยู่ และทุกข์ภัย
จากผู้ก่อ การร้าย .. ในดินแดน
ลองปรึกษา หัวหน้า ท่านได้ไหม
เผื่อมีทาง แก้ไข หรือเปลี่ยนแผน
หากว่าท่าน ไม่ตกลง ลาออกแทน
ดีกว่าไป อยู่แคว้น .. ที่ห่างไกล
จำใจต้องไป
ผู้หญิงไร้เงา
จะลาออก บอกเลย เฉลยพี่
น้องคงทำ ตอนนี้ นั้นไม่ได้
เพราะภาระ หนี้สิน เกินบรรยาย
แถมมากมาย ค่าจ้าง ช่างแพ๊งแพง
จึงต้องลอง ขอคุย กับหัวหน้า
เผื่อทว่า อาจช่วยได้ ไม่หน่ายแหนง
ซึ่งตัวน้อง ไม่แน่ใจ ใฝ่แสดง
แต่จะแจ้ง ให้พี่รู้ ดูอีกที
ซึ่งหากว่า หัวหน้าท่าน นั้นยืนกราน
ต้องให้ไป ทำงาน สถานที่
ได้เคยแจ้ง เอาไว้ ในวจี
น้องคนนี้ มิอาจเลี่ยง เกี่ยงแน่นอน
แต่อย่างไร แม้ไป ในทุกทิศ
ให้ได้รู้ ในชีวิต ไม่ถ่ายถอน
รักคงมั่น ในใจ ไม่สั่นคลอน
ยังแน่นอน รักเพียงพี่ นี้เรื่อยไป
อย่าสัญญาเลย
ไวยากรณ์
พี่จะรอ ฟังคำตอบ อีกทีนะ
อย่างไรละ หวังว่า ไม่ไปไหน
อยากให้น้อง อยู่ที่ นี่ต่อไป
ไม่ห่างไกล สองเรา ใกล้ชิดกัน
ถ้าหากท่าน หัวหน้า ยังยืนกราน
จะให้ไป ทำงาน ต่างถิ่นนั่น
ขอได้ไหม ทุกคืน และทุกวัน
โทรหากัน ปรึกษา และพูดจา
อย่าสัญญา อะไร นะคนดี
เพราะบางที ในวัน ภายภาคหน้า
อาจจะเจ็บ และช้ำ เพราะสัญญา
หากเพราะว่า มีใคร .. เข้ามาแทน
ขอแค่เพียง บอกกล่าว ความรู้สึก
ส่วนลึกลึก เป็นอย่างไร ที่หวงแหน
อย่ามาทน ฝืนรัก อย่างแกนแกน
จะเจ็บแสน หากพี่ ... ทวงสัญญา
แม้ห่างไกล..ใจไม่ผันแปร
ผู้หญิงไร้เงา
เศร้าเหลือเกิน พี่จ๋า เวลานี้
ต้องจากลา แล้วคนดี พี่รู้ไหม
เพราะหัวหน้า ท่านแจ้งชัด ขัดจากใจ
ให้น้องไป ปัตตานี เดี๋ยวนี้เลย
เพราะถึงวัน รายงานตัว กลัวเดือดร้อน
จึงต้องจร จากไกล ใฝ่เฉลย
หมดแล้วสิทธิ์ จะอุทรณ์ อ้อนเหมือนเคย
จำใจเอ่ย ลาไกล ไปทำงาน
แต่สัญญา เอาไว้ เมื่อไปถึง
แม้ตีหนึ่ง ตีสอง ต้องประสาน
โทรกลับหา พี่ทันที ที่สัญญาณ
เพื่อสื่อสาร บอกให้รู้ ว่าอยู่ดี
แถมเช้าสาย บ่ายค่ำ แม้ย่ำรุ่ง
จะพยุง ดูแลรัก เป็นสักขี
เพื่อให้รู้ ความจริงใจ ในวจี
ทุกนาที ยังคงมั่น ไม่ผันแปร
นะจริงแท้ .. แต่อย่าสัญญา
ไวยากรณ์
ไม่เป็นไร น้องเอ๋ย ที่เอ่ยบอก
แม้พี่จะ ช้ำชอก ในใจบ้าง
ถึงอย่างไร ใจพี่ ยังไม่ร้าง
ถึงจะห่าง แต่ใจ ใกล้ชิดกัน
หากเพียงชิดใกล้แต่เธอต้องทิ้งทุกอย่าง
หากเดินเคียงข้างแต่เธอต้องทิ้งความฝัน
หากเป็นอย่างนี้ พี่ว่า ไม่ดีเหมือนกัน
ปล่อยช่องว่าง เหล่านั้น .. เพื่อฝันเราสองคน
ไม่ต้องคิดถึง ทุกครั้งเมื่อหลับตา
เมื่อคิดถึง โทรมา ทุกแห่งหน
หากว่างาน หนักหนา หรืออับจน
อย่าได้ทน เก็บไว้ .. อยู่คนเดียว
จะขอเป็น เพียงที่ ปรึกษา
ส่วนสัญญา รอได้ไหม สักประเดี๋ยว
ไม่อยากรับ สัญญา จริง จริงเชียว
เคยแห้งเหี่ยว กับสัญญา เพ้อตามลม
ไม่บอกไปเพราะ .. กลัวเธอกังวล
ผู้หญิงไร้เงา
ถึงดินแดน ปัตตานี ตอนตีหนึ่ง
เป็นเวลา ที่ซึ่ง เกิดปัญหา
ทำให้น้อง หวั่นไหว ในอุรา
เพราะพึ่งมา ยังไม่ทัน ได้ตั้งตัว
ก็เกิดเสียง เลื่อนลั่น ฝันผวา
เมื่อรู้ว่า มียิงกัน พลันปวดหัว
หลายนัดซ้อน หลายพื้นที่ น้องนี้กลัว
เสียงระรัว ของปืนกล หมองหม่นใจ
แล้วจะอยู่ อย่างไร ต่อไปนี้
พี่จ๋าพี่ น้องแสนเศร้า เฝ้าหวั่นไหว
เพราะมาถึง เพียงนาที ก็มีภัย
แล้วจะทำ ไฉน ไม่รู้เลย
อยากจะกลับ ใจแทบขาด ด้วยบาดจิต
เพราะเสียงดัง ใกล้ชิด คิดเฉลย
แต่กลัวว่า ต้องกังวล คนคุ้นเคย
จึงไม่อาจ เฉลย เปิดเผยความ
หวังว่าเธอ .. คงเข้าใจ
ไวยากรณ์
เป็นอย่างไร บ้างหนอ ณ.ยามนี้
ตามข่าวที่ ปัตตานี ร้อนระอุ
เขายิงกัน หลายนัด อย่างเล่นพลุ
ไหว้สาธุ ขอพรให้ น้องปลอดภัย
ถึงน้องบอก ว่าสบาย ปลอดภัยอยู่
พี่ไม่รู้ ว่าพูด จริงบ้างไหม
ในใจนี้ เป็นห่วง แทบจับใจ
นึกห่วงใย สวัสดิการ ของน้องจริง
เพิ่งเริ่มงาน บริษัทใหม่ อาจดูยุ่ง
เพราะต้องมุ่ง ศึกษางาน ทุกทุกสิ่ง
ให้รู้เรื่อง เข้าใจ ก่อนถูกทิ้ง
เกรงแน่นิ่ง หากคนเก่า .. เขาออกไป
น้องคงรู้ เข้าใจ พี่บ้างหนอ
ที่ไม่ได้ ตามง้อ คราหวั่นไหว
ใจลึก ลึก ก็กลัว น้องเปลี่ยนไป
เพราะเข้าใจ ว่าพี่ ทำหมางเมิน ...
หน้าส่วนตัว
1789
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟไวยากรณ์
