24 พฤษภาคม 2548 18:09 น.
ไวยากรณ์
หลอกให้เรารัก .. แล้วจากไป
จะมาหลอกกันทำไม .. อย่างนั้น
คงจะเห็นว่าเราเป็นแค่ คนไม่สำมะคัญ
คิดจะทำไร ก้อทำ ซะงั้น ไม่เคยจะสนใจ
อยากจะถาม จากหัวใจเธอ
แค่ตอนที่เผลอ คิดถึงฉันนะ มีบ้างไหม
หรือว่าความห่วงหา หรือห่วงใย
ที่ฉันเอาใจใส่ ไม่มีค่าอะไร ในสายตา
อย่ามาหลอกกันอีกเลยนะคนดี
พอซะที หยุดเถอะนะได้ไหม ฉันขอหนา
อย่ากลับมาตอกย้ำ ขอคืนดี พร้อมคราบรอยน้ำตา
ที่ผ่านมา ฉันเจ็บเกิน .... จะเดินกลับไป
7 พฤษภาคม 2548 09:02 น.
ไวยากรณ์
ก้ออยากเชื่อ ..อยู่หรอกนะ ที่บอกมา
เฉลยว่าติดงานสัมนา อยู่ที่นั่น อยู่ที่นี่
ถามกี่ครั้ง ถามกี่หน บอกอย่างนี้ อยู่ทุกที
แต่ถามหน่อยซิ ... หากเป็นฉันบ้าง เธอจะทำอย่างไร
จะเข้าใจ .. อย่างที่บอก อย่างที่กล่าว
กับเรื่องราว ที่เธอบอก เธอตอบอยู่บ้างไหม
ฉันว่าตัวเธอเอง .. คงจะมีบ้างหรอก ที่ระแวงใจ
ก้อไม่ต่างจากอะไร ... จากฉันเป็น
ความสัมพันธ์ของเรา นับวัน ยิ่งไกลห่าง
เดินตามทาง ห้างร้านต่าง ๆ หากพบเห็น
แฟนคนอื่นควงแขน ไปรับ - ไปส่ง กันเช้า-เย็น
สุดลำเข็ญ พบเห็นภาพหวาน ที่บาดใจ
ถามหน่อยเถอะ ระหว่างแฟน กับการงาน
หากให้เลือก เพียงด้านเดียว เธอจะเลือกสิ่งไหน ...
ตอบมาเถอะ กับคำถามสุดท้าย จากฉัน จากหัวใจ
ฉันจะได้ ไป ไป .. ยอมรับและทำใจในสิ่งที่เป็น
4 พฤษภาคม 2548 22:02 น.
ไวยากรณ์
วันเกิดฉัน
วงเวียน
จะมีใคร.....ไหม สักคนหนึ่ง
ที่จะมาคิดถึงฉัน....
แม้กระทั่งวันสำคัญ
ก็ไม่เห็นเหมือนวันพิเศษอะไร
และฉันก็คงไม่สำคัญ
ไม่มีค่าให้ใครนึกถึงกันสักเท่าไหร่
วันเกิด........ไม่เห็นมีการ์ด คำอวยพรจากใคร
แม้เธอ .....คนที่รู้ใจยังลืมกัน
น้อยใจ....เสียใจ....แต่ไม่โทรหา
เมื่อไม่มีใครโทรมา ก็ไม่ว่าปล่อยไปอย่างนั้น
ไม่ทวง ไม่ถาม ทำไมถึงลืมวันสำคัญ
ไม่อยากได้แล้ว...ของขวัญ....เมื่อเธอยังลืมกันง่ายดาย
ไม่รู้จะ....พูดคำไหน
ปล่อยให้น้ำตาที่รินไหล...บอกความหมาย
สะอึกสะอื้น.....โวยวาย....อย่างไม่อาย
แล้ว....ต่อแต่นี้ฉันจะหาย.......ไปจากเธอ
วันเกิดเธอ
ไวยากรณ์
ก้อมีฉันไง .. ใครสักคน
ที่หน้าทน สม่ำเสมอ
แม้เธอจะไล่ ไม่อยากเจอะ เจอ
ยังมีหน้า มาเสนอ อยู่ร่ำไป
และในวันนี้ วันสำคัญ
เธอคงไม่ว่าฉัน อีกใช่ไหม
ที่มาเสนอหน้า ทำท่าทางสนใจ
เป็นห่วงเป็นใย .. เช่นทุกที
แต่ฉันรู้ .. ฉันคนไม่สำคัญ
ไม่อย่างนั้น .. เธอคงสุขสันต์ ไม่เป่าปี่
ปล่อยให้ฉัน เหงาอยู่ เป็นอย่างนี้
แม้นั่งอยู่ที่ ข้าง ๆ ตัวเธอ
ไม่รู้จะ .. พูดคำไหน
เพราะพูดไป .. เธอมองว่าพร่ำเพ้อ
ไม่มีค่าอันใด .. ควรคู่เธอ
แต่ฉันจะเสนอ เจอะเจอ เธอตลอดไป
4 พฤษภาคม 2548 21:50 น.
ไวยากรณ์
ความรัก...ที่หายไป
วงเวียน
เออ! ไม่รัก.....พูดง่ายจังนะ คำนี้
แต่รู้ไหมคนดี มันทำร้ายความรู้สึกของฉัน
ร้อยวัน....พันนาที...ที่ร่วมสร้างมาด้วยกัน
หลงเหลืออะไรบ้างไหมนั่น.....เมื่อเธอเอ่ยคำนั้นออกมา
ไม่มีค่าอะไรเลย...ใช่ไหม?
ความผูกพัน ความรักในหัวใจ และความห่วงหา
หรือมันร่วงโรย...ลบล้าง...ตามกาลเวลา
จนมาถึงวันที่ว่า......มันคงจะดีกว่า....ถ้าไม่จดจำ
หรือว่าโกหกกันมาตลอด
คำรักที่เคยพร่ำพรอด เธอคิดว่าเป็นเรื่องขำ ขำ
อยากจะอยู่ อยากจะไป อยากจะทำอะไรก็ทำ
ไม่เคยคิดว่ามันจะ สำคัญ อย่างไร
ไม่เข้าใจ.......คำว่าไม่รัก
นั่นแปลว่าฉันทึกทัก....ว่าเธอรักกันใช่ไหม?
ถามคำนึง....อยากให้เธอตอบด้วยความจริงใจ
ความรักเธอหายไปไหน? หรือว่าตลอดเวลา...หัวใจ..เธอไม่เคยมีมัน
ความเข้าใจ ... ที่ลบเลือน
ไวยากรณ์
เออ ! ไม่รัก .. พูดยากนะคำตอบนี้
แต่รู้ไหมคนดี บอกออกไปเพื่อเหหัน
เพียงเพื่อให้เธอหยุด ตัดพ้อ ต่อว่ากัน
กับความสัมพันธ์ .. ที่เปลี่ยนแปรผันตามกาลเวลา
ใช่ว่าเธอ ไม่มีค่าอะไรเลย
แต่ที่ฉันดูเหมือนเฉยเมย .. อย่างที่ว่า
ไม่มีเลยนะ เวลาคอยสนใจ และนำพา
แถมพูดจา เหมือนว่าฉันไม่ใช่ใจ
อยากให้เธอเข้าใจ สักนิดนึง
อย่ารำพึง ... ตัดพ้อ ... ต่อว่า อีกได้ไหม
ใช่ว่าฉันไม่สนอก หรือสนใจ
แต่ที่เป็นไป เพราะด้วยงาน .. ที่รัดตัว
ที่ทุ่มเทกับงาน ก้อเพื่อเรา
อย่าทำหน้าเศร้า .. หรือ ระแวงอีกเลยนะทูนหัว
ไม่มีใคร คนอื่น จริง จริง หลอกนะ มาพันพัว
อย่าหวาดกลัว อีกเลย ... โปรดเข้าใจ นะคนดี
หน้าส่วนตัว
1136
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟไวยากรณ์
