
ใกล้ล่วงเลย พ้นผ่าน ปีสี่เก้า
แต่ใยเรา ยังเศร้า มิห่างหาย
เหลียวข้างตัว ไร้คน ยืนข้างกาย
แลดูซ้าย ย้ายมองขวา .. โอ้ ! เหงาจัง
พรสิ่งใด หากมี ขอเถิดหนา
โปรดนำพา ตัวข้า จากกักขัง
กับความเหงา เปล่าเปลี่ยว ที่ประดัง
โปรดหยุดยั้ง อย่ากักขัง .. อีกต่อไป
ขอแค่ใคร สักคน เข้าใจข้า
รูปร่างฤา หน้าตา สำคัญไม่
ขอแค่มี น้ำคำ ตรงกับใจ
หรือแค่นี้ มากไป .. ทำยากเกิน