๑ ใช่หลงทางหรือไรถึงร่วงหล่น เป็นเพราะข้าท่วมท้นเกินข่มไหว กับบางสิ่งคั่งค้างคาในใจ เกินเก็บได้ถึงปล่อยให้ไหลริน นึกคิดดูหดหู่ในใจข้า เกินจนกว่าบรรยายให้หมดสิ้น เหมือนบางสิ่งที่คอยแทะกันกิน คล้ายเป็นลิ้นยึดเกาะในหัวใจ หากน้ำตาไหลหลั่งลดความเจ็บ ไล่เหาเห็บลิ้นไรออกไปได้ ข้านี่คงไม่เศร้าเหงาเจ็บใจ โลกคงไร้ วสันตฤดู แต่ในความเป็นจริงใช่ดั่งฝัน ทุกคืนวันผันผ่านสิ่งหดหู่ ล้วนเท่าเทียมเคียงกันในทุกผู้ แต่ขึ้นอยู่เจัานั้นคิดอย่างไร ฯะ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟไวยากรณ์
Lovings
ไวยากรณ์ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟไวยากรณ์
Lovings
ไวยากรณ์ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟไวยากรณ์
Lovings
ไวยากรณ์ เลิฟ 0 คน
หน้าส่วนตัว
716
