อรรธนิศา
เมื่อเธอเหนื่อยหน่ายจนต้องหม่นหมอง
น้ำตานองสองแก้มไม่แจ่มใส
ฉันจะคอยช่วยซับรับปลอบใจ
อยู่เคียงใกล้ทุกคราทุกนาที
แม้เวลาทุกข์ยากลำบากจิต
เพื่อนเคยชิดเคยใกล้มาหน่ายหนี
ฉันจะอยู่ชื่นชอบปลอบชีวี
ให้คนดีมีสุขอย่าทุกข์ใจ
เหมือนสะพานผ่านชลวนป่วนปั่น
เพื่อเธอนั้นข้ามธารที่พล่านไหล
สู่จุดหมายปลายทางที่ย่างไป
อย่าหวั่นไหวต่อธารที่ผ่านมา
แม้ทุกทางที่เท้าเธอก้าวเดิน
ต้องเผชิญทุกข์ยากลำบากหนา
ฉันจะคอยป้องภัยที่ไคลคลา
ไม่เลยลาแรมร้างจงวางใจ
ขอให้เธอก้าวหน้าอย่าได้หยุด
จงเร่งรุดสู่ทางสว่างไสว
ฉันจะคอยเคียงข้างไม่ห่างไกล
เป็นเพื่อนใจฝ่าฟันภยันตราย
เหมือนสะพานผ่านธารที่พล่านพลุ่ง
1018
1
0
หน้าส่วนตัว
