แก้วประเสริฐ
อัลมิตรา
อัลมิตราป่วยแล้วเจ้ายอดหญิง
เธองามยิ่งอรรถรสจรดภาษา
ร้อยอักษรสำเนียงเพียงรจนา
ล้วนลักขณาหาเทียบเปรียบใดปาน
อัลมิตรานอนเคล้าเฝ้าโดดเดี่ยว
แสนใจเปลี่ยวอดทนมิบ่นขาน
รอผ่าตัดเนื้อร้ายสลายรำคาญ
สุดทรมานปวดร้าวเผาดวงจินต์
อัลมิตราเจ้าเอยมิเผยกล่าว
หรือบอกเล่าแก่ใครใจแทบสิ้น
หวังไทยกลอนสุขเกษมเปรมชีวิน
เพียงหวังถวิลหมู่เหล่าอย่าเศร้าใจ
อัลมิตราผ่านพ้นอันตรายแล้ว
เธอคลาดแคล้วด้วยบุญหนุนสดใส
แม้นเสียเนื้อหน้าอกฟกช้ำหทัย
หวังมิให้ใครห่วงบ่วงไทยกลอน
อัลมิตรานอนคิดจิตประสาน
โรงพยาบาลเลิศสินถิ่นสถาน
เป็นห่วงคนในเวปฯมิเบิกบาน
อกสะท้านแม
หน้าส่วนตัว
1399
63
0
