ปล่อยใจให้ลอยไปในสายน้ำ ปลายกายให้ดำไปในธารสายเหงา ปล่อยความรู้สึกที่แสนเศร้าและซึมเซา ไปกับอากาศที่บางเบาที่พัดทุกเช้าอยู่ร่ำไป แทรกอยู่ในโมเลกุลของน้ำ เหมือนใจดิ่งด่ำอยู่ในโมเลกุลของความหวั่นไหว ห้วงของความเศร้าอะตอมใจที่รุมเร้าในจิตใจ อ้างว้างไม่มีใคร..ปล่อยให้หัวใจ...ต้องด้านชา
692
3
0
หน้าส่วนตัว
