กลิ่นแก้มนาง
ระรินโรยโชยกลิ่นนลินชาติ
หน่อเนื้อนาถอัมรินสิ้นสงสัย
พิสุทธิ์สวาทหยาดเยิ้มเข้าเสริมหทัย
พระภูวนัยให้เคลิ้มจะเพิ่มรส
งามพักตร์แท้แม่เจ้า จริงเอย
หอมกลิ่นรินชวนเชย ยิ่งแท้
ผุดผาดดั่งจันทร์เขนย เคียงคู่ แลนา
ทรวงพี่แทบขาดแล้ แต่เฝ้าเคียงครอง
ดวงฤทัยวาบหวิวจนพลิ้วสั่น
เพ้อรำพันมั่นหมายหวังใคร่จรด
สองแก้มปลั่งฝังเนื้อยากเหลือลด
นาสิกกดสองแก้มเข้าแซมโลม
กลิ่นชิดใกล้แนบเนื้อ อนงค์
สองปรางค์ประทุมคง สั่นพลิ้ว
ยากจริงยิ่งใฝ่ปลง เคล้าสู่