ใบเอ๋ยใบไผ่ แผ่โค้งใบไหวลู่สู่ลมฝน ระบำดาบสีเขียวปลายเรียวมน ประกาศตนอิสระต้านวายุ ค้นนาเอ๋ยคันนา ปกคลุมผืนหญ้าใบไผ่ผุ ริ้วลม ลอยตัว มายั่วยุ วิชชุ พรายพร่าง กลางนภา ลมเอ๋ยลมฝน จากฟ้าเบื้องบนมาซัดหล้า ไผ่เอยไหวผ่อนฟ้อนรำลา แด่ใบที่ร่วงลา ทีละใบ น้ำเอ๋ยน้ำตา ฉ่ำหน้าหัวหู ดูไม่ได้ หลั่งไหล รวมตัว จากหัวใจ รดใบ ไผ่เหมือน สะเทือนสะท้าน
2103
1
0
หน้าส่วนตัว
