WhiteWizard
เก็บฝาหอยร้อยสังวาลย์สานความรัก
ให้ตระหนักเราทั้งสองได้ครองสุข
เพลานี้ดูงามกว่าสร้อยไข่มุกด์
เขย่าสร้อยปลุกเสียงหวานกังวาลทรวง
โถ่ อกเจ้าเอ๋ย
เมื่อไหร่เอยเจ้าจักลืมความห่วงหวง
ธารน้ำตาท้นกว่าธารทั้งปวง
เจ้าเฝ้าลวงหัวใจให้หลงทาง
แม้นยินเสียงสร้อยฝาหอยคอยบาดจิต
ให้จมปลักความคิดที่หม่นหมาง
กระทั่งเสียงสร้อยนั้นพลันเลือนลาง
เสียงหัวใจยังครวญครางไม่ลางเลือน
เมื่อสังวาลย์ร้อยใจไร้คอห้อย
นั้นย่อมด้อยค่ากว่าฝาหอยเถื่อน
เก็บมันแล้วขึ้นบันไดเข้าในเรือน
นอนลงแล้วหาเพื่อนคือความตรม
หยิบสร้อยนั้นขึ้นพินิจด้วยจิตว่าง
มองความต่างหว่างความทุกข์และสุขสม
พรุ่งนี้ไม่มีสร้อยให้เชยชม
ขอท
1468
1
0
หน้าส่วนตัว
