ลึก~ลึก ภายในใจ มีคำหนึ่งคำเก็บไว้~ซึ่งเธอไม่รู้ว่า ฉันรู้สึกอย่างไร...ภายใต้ความเฉยชา เพียงเธอเสียหนึ่งหยดน้ำตา ...ฉันกลับปวดพร่ามากกว่า เหมือนโดนเข้าเอง แต่ฉันเป็นเพียงคน~หนึ่งคน ไม่อาจซึมซับความหมองหม่น ที่เธอโดนข่มเหง ไม่อาจทำให้เธอหายเศร้า....และวังเวง ไม่อาจไปละเลงความสดใส ให้คืนกลับมา ได้แต่ปล่อยให้ใจ~หนึ่งใจ แอบเข้าไปแบ่งเบาความรู้สึกที่เธอ...เจ็บล้า ให้หัวใจชิดใกล้ ซับหยดน้ำใสๆที่ปลายตา แม้จะแผ่วเบามากกว่า สิ่งที่เธอพบมา .....แต่ก็ด้วยความรู้สึกที่เรียกว่า ความรัก