เรื่องสั้น นิยาย - สยองขวัญ-ลึกลับ

หนี เป็นทางเลือกของเรา

               เดินสวนกันที่บันได ทางเดินหรือที่ไหน เราจะก้มหน้าแทบติดดิน ถ้าเค้าเข้ามาใกล้ๆเราจะออกไปห่างๆ ถ้าเดินมาอยู่ข้างๆเราก็จะหนี หนี หนี แล้วก็หนี ไม่อยากจะสบตาแบบจังๆ เพราะกลัวว่าสายตาของเธอที่ตอบกลับมาจะเย็นชา ดูถูกหรือรังเกียจเรา มันคงเจ็บถ้าได้รับความรู้สึกแบบนั้น ไม่อยากรับรู้ความรู้สึกแบบนั้น เพราะในตอนนี้เราก็แทบจะไม่รู้สึกดีกับตัวเองเกินพอแล้ว คงไม่โกรธนะ ที่เราหนีเธอทุกครั้ง ทำไมนะ? เราถึงได้รู้สึกว่าเธอเกลียดเรา มากเลยด้วย รู้สึกตัวเองไม่มีค่า เคยถามตัวเองว่าถ้ารักเธอแล้วเจ็บนัก จะรักไปทำไม? เคยพูดว่าเกลียด เกลียด เกลียดเธอ แต่รู้ไม่? ทุกคำที่พูดไปแปลว่ารัก เพราะทุกอย่างไม่ว่				
 1337    0    0