บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ ไร้ปราสาทราชวังยังอาศัย
เพียงกระท่อมกลางไพรให้ซุกหัว
ไร้ทรัพย์สินเงินทองกองท่วมตัว
เพียงผ้ามัวเก่าหม่นห่มร่างกาย
มิเปี่ยมล้นลาภยศวาสนา
แค่คนป่าคนดงที่คงหมาย-
หาเลี้ยงชีพยังตนจนวางวาย
ทนขวานขวายกลางไพรไม่ลำเค็ญ
หาเด่นดังชื่อเสียงเยี่ยงผู้อื่น
ทุกวันคืนอยู่ไพรใครจักเห็น
สุขหรือทุกข์เพียงเราเท่าที่เป็น
ร้อนหรือเย็นสัมผัสได้หัวใจตน
อันลาภยศสรรเสริญคนเพลินใฝ่
จนจิตใจเสื่อมหายในมรรคผล
เฝ้ายื้อแย่งแข่งขันหาญผจญ
เพียงเพื่อตนเป็นสุขทุกโมงยาม
อันเงินตรา-ผ้าหมองห่มครองสวม
ลาภยศรวมสรรเสริญที่เพลินหาม
คราหมดลมล่วงลับดับสิ้นนาม
สลายตามตัวตนบนกองฟอน๚ะ๛
1289
12
0
หน้าส่วนตัว
