28 ธันวาคม 2554 07:06 น.
ผู้หญิงช่างฝัน
"ให้เธอ.. เท่าที่มี เท่าชีพนี้จะมีได้
มีใจ.. ก็จะให้หัวใจ ไม่มี.. ก็จะให้.. เท่าที่มี"
นี่คือถ้อยวลีกวีหนุ่ม
ที่อุ่นนุ่มหนักแน่นและแสนหวาน
คำสัญญาจากใจในวันวาน
ซึ่งยังคงคลอขานถึงวันนี้
ผ่านพ้นไปแล้วหนอมรสุม
เคยกลุ้มรุมทำร้ายจนหน่ายหนี
ถึงเวลาพักพริ้มชมฉิมพลี
ท่องราตรีท่ามจันทร์ดวงและรวงดาว
บทเพลงแห่งหัวใจได้เริ่มต้น
อบอุ่นจนลืมไปว่านี่หน้าหนาว
ยินเสียงแว่วแผ่วดังระฆังดาว
อีกกี่หนาวคงละมุนอบอุ่นใจ
ส่งลมหนาว บทกวี ที่แสนรัก
มาทายทักเป็นกำนัลวันสวยใส
ทั้งมาลีร้อยรวงพวงมาลัย
แด่สองหทัยคู่ขวัญนิรันดร....
13 ธันวาคม 2554 00:02 น.
ผู้หญิงช่างฝัน
ดึกแล้ว...
ลมหนาวแผ่วพลิ้วมาพาเคลิ้มฝัน
สุขหัวใจ.. นี่อุ่นไอของใครกัน
พัดพรมมาปลอบขวัญฉันหรือไร
บนฟากฟ้า..
แสงจันทราเย้ายวนชวนหลงใหล
ดาวระยิบกระพริบคู่อยู่ไกลไกล
ไม่รู้ใคร.. ยิ้มหวานส่งผ่านมา
ฝัน.. ฝัน..
เพ้อรำพันซึ้งหวามตามประสา
ลมหนาวแผ่วจุมพิตกล่อมนิทรา
อุ่นอกอุ่นอ้อมฟ้า.. ในราตรี
9 ตุลาคม 2554 20:25 น.
ผู้หญิงช่างฝัน
เพราะคือหนึ่งไมตรีที่รักมาก
ทุกครั้งที่ พบ - พราก จึงหวั่นไหว
แม้จะเพียรตอกย้ำซ้ำกับใจ
ว่าปล่อยเถิด.. สายใยที่เคยมี
แต่เมื่อวันเวลาย้อนมาใหม่
ถ้อยคำฝากจากใจช่างล้นปรี่
ชั่วหนึ่งคล้ายเต็มตื้นชื่นฤดี
ข้ามนาทีความเศร้ากลับเย้าเยือน
อยากจะปล่อยอารมณ์ให้จมปลัก
กับความรัก ห่วงใย ให้มันเหมือน
ที่ผ่านมา.. แต่ทว่ามันร้างเลือน
จะเอ่ยเอื้อนคำใด.. คงไม่ดี
กระแสกาลเวลาได้พาพัด
ภาพใหม่อันแจ่มชัดเข้าแทนที่
ให้อ่อนแอแต่ทุกครั้งยังยินดี
อย่างน้อยมี “สายใย” ให้จดจำ
24 มิถุนายน 2554 00:42 น.
ผู้หญิงช่างฝัน
ฉันมันคนลืมง่ายให้ตายเถิด
สิ่งที่เกิดมันก็ผ่านมานานแล้ว
จะมานั่งจดจำไว้ทำแมว?
เรื่องมันแล้วก็แล้วไปอย่าได้แคร์
ถามทำไมฆ่าตัดตอนเมื่อก่อนนั้น
สมองฉันเลือนลางกลางกระแส
เจอคำฮิตบิดเบือนเริ่มเชือนแช
จำได้แต่เขาเอา ไข่.. ชั่งกิโล
ถามเรื่อง ยุทธ ตู้เย็น ไม่เป็นเรื่อง
ฉันชักเริ่มขัดเคืองมีน้ำโห
อย่าเอาเรื่องเก่ามาพาลพาโล
แล้ว ไข่..ชั่งกิโล นโยบายใคร?
เรื่อง เผาบ้านเผาเมือง อีกเรื่องย้ำ
จะพูดพร่ำอื้ออึงกันถึงไหน
สูญเสียศาลากลางก็สร้างใหม่
เรื่องไม่ใหญ่เท่า ไข่ สมัยนี้
ยังถามอีก สลายม็อบพันธมิตร
จะมาคิดสงสัยอะไรนี่
คนเจ็บตายล้วนผ่านมานานปี
จำแต่เรื่องกระชับพื้นที่ แค่นั้นพอ
สงกรานต์เคยผ่านมา เมษาเดือด
ก็แค่ศิลปะเลือดเท่านั้นหนอ
เผายาง ขวางถนน จราจลก่อ
แค่สานต่อ ประชาธิปไตย ของไทยเรา
เก้าสิบเอ็ดชีวิต สิติดปาก
เป็นคำที่เขาฝากมายั่วเย้า
ปลุกกระแสปั่นอารมณ์ปูพรมเอา
ไม่ต้องเผาด้วยไฟก็ไหม้ลาม
บอกแล้วฉันมันลืมง่ายให้ตายเถิด
อย่ามาเปิดประเด็นเน้นคำถาม
ฉันเป็นคนซื่อ(บื้อ)ซื่ออย่าถือความ
วันที่สามจะเลือกใคร.. ยังไม่รู้
ข้อความฝากถึง เราทำอะไรเพื่อแผ่นดินอันเป็นที่รักแล้วหรือยัง
17 กุมภาพันธ์ 2553 23:02 น.
ผู้หญิงช่างฝัน
หากหัวใจยังระแวงยังแบ่งสี
คำ “รัก-สามัคคี” หามีไม่
ถ้าไม่เปลี่ยนความคิดปรับจิตใจ
ไม่มองว่าเราคือ “ไทย” ชาติเดียวกัน
แต่หากคิดเริ่มใหม่.. ยังไม่สาย
“หยุด” ทำร้าย รู้ขอบ รู้กรอบกั้น
“ประโยชน์ชาติ” ต้องเห็นเป็นสำคัญ
เลิกปลุกปั่นยุติใช้ความรุนแรง
ใครรักใครชังใครช่างใครเถิด
อย่าเตลิดถึงกับต้องสาปแช่ง
คว้าดาบ คว้าลิ่ม เข้าทิ่มแทง
จนเลือดแดงนองฉานทั่วขวานไทย
อย่าเอาความแตกต่างทางความคิด
มากั้นปิดมิตรภาพเคยอาบใส
นั่น..อกเขา-อกเรา หากเข้าใจ
สามัคคีคงเกิดได้.. ไม่ยากเย็น
Calendar
Lovers
7 คน เลิฟผู้หญิงช่างฝัน
หน้าส่วนตัว
1735
