29 มกราคม 2547 19:40 น.
ยังแคร์
อย่าถามฉันเลยว่ารักเธอหรือเปล่า
คำพูด...บางทีก็คล้ายเงา ที่ไม่มีตัวตนให้เธอเห็น
ฉันอาจเคยได้ยินคำว่า รัก หลายครั้ง ตั้งแต่หายใจเป็น
แต่ฉันรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ สำหรับใจ
ฉันไม่รู้ว่าเป็น รัก หรือเปล่า
แต่เธอเป็นยิ่งกว่าดาวซึ่งฉันผูกพันมาแต่ไหน
เธออยู่ในดวงตา และตลอดเวลาก็อยู่ในหัวใจ
ความรู้สึกดี ๆ ที่ฉันมีให้...มันมากมายเกินกว่าจะเข้าใจตลอดมา
เธอคิดว่ามันคือความรักไหม
ถ้าฉันจะนิยามความรู้สึกในใจว่า...
ยิ่งใหญ่กว่าจักรวาลยาวนานกว่ากาลเวลา
ตรงกันไหมกับสิ่งที่เธอปรารถนา...ใช่ไหมถ้าฉันจะตอบว่า รักเธอ
24 มกราคม 2547 19:16 น.
ยังแคร์
มีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้นใต้ฟ้า
สายลมยังพูดคุยกับดอกหญ้าเหมือนครั้งที่น้ำตายังรินไหล
คนดี...ถ้าเธอกลับมาที่นี่เธอจะเข้าใจ
ทุกอย่างมีทั้ง คงเดิม และเปลี่ยนไปตามกาลเวลา
เช่นเดียวกับฉันกับความผูกพันที่ลอยเลื่อน
แม้รอยยิ้มจะกลบเกลื่อนและกล้ายอมรับความเป็นเพื่อนที่เธอปรารถนา
แต่ความรักแสนเศร้ายังเต้นไหวเบาๆในรอยตา
เต้นไหวอย่างหาญกล้า แม้ไม่มีเธอตรงหน้าอีกต่อไป
น้ำตาแห้งหายไปแล้ว..จากวันวาน
เวลาทำให้ความร้าวรานกลายเป็นความพอดีของชีวิตใหม่
โลกโอบกอดฉันแล้ว นับจากความปวดร้าวผ่านไป
และวันนี้ฉันก็ไม่กลัวอะไร โดยเฉพาะการต้องหายใจ..ด้วยตัวเอง
6 ธันวาคม 2546 18:36 น.
ยังแคร์
ฉันชอบความอ่อนไหว
แม้บางครั้งจะทำให้ต้องร้องไห้ในคืนเหงา
แต่ความอ่อนไหวนี่แหละคือจุดเริ่มต้นของ เรา
และทำให้หัวใจเศร้าๆ อบอุ่นขึ้นมา
ฉันรักเวลากลางคืน
ในเวลาที่เรายืนอยู่ใต้ฟ้า
ไม่รู้ดวงจันทร์มีเสน่ห์ตรงไหนสำหรับดวงตา
แต่มันทำให้อยากจ้องมองทุกเวลาที่คิดถึงใคร
อิทธิพลของสิ่งที่มองไม่เห็น
ทำให้หัวใจกล้าเต้นและอยากอยู่ให้ไหว
เพราะพรุ่งนี้แม้จะเลวร้ายสักเพียงใด
ฉันรู้แล้ว..รู้ว่ายังมีสิ่งดี ๆ ที่โลกมอบให้ คือเธอ
12 พฤศจิกายน 2546 20:51 น.
ยังแคร์
ฉันเคยไม่เชื่อเรื่องปาฏิหาริย์
คิดว่ามันเป็นแค่นิทานหลอกเด็กช่างฝัน
ความบังเอิญในโลกเป็นเพียงเรื่องราวที่เกิดขึ้นในแต่ละวัน
การที่ใครสักคนจะมาพบและรักกัน...มันไม่มี
ความรัก...เป็นแค่เรื่องที่ทำให้เกิดความไหวหวั่น
ฉันเคยใช้อดีตตัดสินมันอย่างนี้
เพราะใครบางคนทำให้ฉันคิดว่า ฉันอ่อนล้ากับความรักมากเต็มที
แล้วในที่สุดความรักก็ไม่มีแง่ดีสำหรับใจ
ฉันกลายเป็นผู้หญิงช่างฝันที่พยายามเลิกฝัน
กลัว...เสียจนไม่เชื่อมั่นที่จะมีรักครั้งใหม่
แต่อยู่ดีๆ เธอก็มา มายืนอยู่ตรงหน้า แล้วไปอยู่ในใจ
ฉันเถียงตัวเองไม่ได้อีกต่อไป...ว่าเธอไม่สำคัญ
ฉันเชื่อแล้วว่าความรักมีปาฏิหาริย์
เปลี่ยนโลกที่มืดมนทุกด้านให้กลายเป็นความงดงามแห่งฝัน
ที่เหลือก็เพียงพรุ่งนี้..ที่จะมีเธออยู่ข้างกัน
แม้ไม่ใช่ตลอดไปก็ขอให้เป็นปัจจุบัน..ที่มีเธอ
11 พฤศจิกายน 2546 10:48 น.
ยังแคร์
เคยได้ยินตำนานเรื่องนี้ไหม
เรื่องความห่างไกลของดวงดาวและก้อนหิน
ดาวที่อยู่บนฟ้าถูกกล่าวหาว่าไม่เคยได้ยิน
ไม่เคยใส่ใจก้อนหิน ไม่เคยมองลงมา
ดวงดาวไม่ใช่เจ้าหญิง
ในความเป็นจริงเป็นแค่ก้อนหินที่ลอยบนฟ้า
ดวงดาวรักก้อนหิน เพียงแต่ก้อนหินไม่เคยมองเข้าไปในตา
ความรู้สึกต่างๆนานา จึงยังอยู่ข้างใน
ก้อนหินอยู่ที่พื้น ดาวอยู่บนฟ้า
ความห่างไกลคือสิ่งที่ทำให้กล้า..และเรียนรู้ว่ารักยิ่งใหญ่
ถ้าฉันเป็นดาว เธอเป็นก้อนหินที่แสนไกล
ขอให้เธอรู้ไว้ ดวงดาวกระพริบแสงอยู่ทุกวันได้ เพราะเธอ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟยังแคร์
หน้าส่วนตัว
1460
