๏ วันบอกลาว่าจะกลับใช่ลับล่วง อย่าคิดห่วงห่างไกลใช่ห่างหาย จะมั่นภักดิ์หนักแน่นไม่แคลนคลาย ชีวาวายใช่ว่าว่างวางสัญญา แต่วันนั้นผันผ่านนับนานเนิ่น เหมือนมองเมินหมิ่นใจคนใฝ่หา ที่เฝ้าฝันวันหนึ่งซึ่งถึงครา เธอกลับมารับขวัญสัญญาใจ พบเพื่อพรากจากกันหันเหินห่าง รักจะจางจนจืดชืดไฉน ที่เว้นว่างห่างหายวายเพราะใคร คิดเปลี่ยนไปเป็นอื่นหมดชื่นชม ควรบอกว่าลาไปจะไม่กลับ ความเข็ญคับคล้ายจะคืนคลายขื่นขม ไม่ปล่อยใจให้เหงาเศร้าระทม ที่จะตรมก็ตรอมอยู่เพียงครู่เดียว ๚ ๛