din
ทุกครั้งที่ใจเจ็บและเหน็บหนาว
มีเรื่องราวหลายหลากมากปัญหา
อยากให้ลืมความเจ็บจนเหน็บชา
คงต้องการเวลารักษาใจ
อยากให้เป็นเหมือนวันจันทร์กระจ่าง
ฟ้าสว่างด้วยดาวพราวไสว
วันที่รักโอบเอื้อด้วยเยื่อใย
วันที่ความห่างไกล...ใช่ต้นตอ
เมื่อไม่อาจทำได้ดังใจคิด
ฉันใช้สิทธิ์นิดหนึ่งพึงร้องขอ
ถ้าความเข้าใจกันมันไม่พอ
จะให้รออย่างนี้อีกกี่วาร
จะไม่กล่าวคำว่าขอลาก่อน
แม้บทกลอนจากใจก็ไม่หวาน
ระยะทางห่างไกลใจจึงราน
คิดถึงบ้าน...มวลมิตร...คิดถึงเธอ
คำอำลาวันนี้ไม่มีให้
แม้ว่าใจยังหวงห่วงเสมอ
หากคราใดได้พบประสบเจอ
จะไม่เผลอวอนว่าอย่าจากไป
จะไม่ลืมใจเจ็บที่เหน็บหนาว
ทุกเ
หน้าส่วนตัว
2528
8
0
