กิตติเวทย์
สายลมลูบจูบยอดไผ่อ่อนไหวซ่าน
สายลมผ่านท้องนาคราหน้าหนาว
สายลมไล้ปลายคาหญ้ายอดยาว
สายลมผ่าวลูบเล้าเจ้าสั่นกาย
ท้องทุ่งนาครานี้มีเราสอง
พี่ประคองน้องเจ้าเฝ้าขวนขวาย
สวมเสื้ออุ่นให้สาวไม่หนาวกาย
แก้หนาวใจพี่กอดเจ้าเรากอดกัน
พี่รักเจ้าเฝ้าฝันว่าวันหนึ่ง
จะสู่ขอแม่รำพึงตราตรึงฝัน
สบตากันสัญญาพาผูกพัน
จะเคียงคู่สู่ฝันนิรันดร์กาล
สบตาน้องประคองกอดพร่ำพรอดรัก
มองดวงพักตร์ยิ่งรักเจ้าเคล้าผสาน
สองเราสบดวงตาพานิ่งนาน
สื่อไอหวานต้านลมหนาวที่ผ่าวพรม
สายลมเฉื่อยเอ่ยคำร่ำลาจาก
ช่างเป็นฉากยากล้ำกล้ำกลืนข่ม
แม้ไม่นานแค่นาทีพี่ก็ตรม
คงทุกข์ขมหากจากกันนิรันดร์ไป
รับคำพี่ได้ไหมในวันน
1343
7
0
หน้าส่วนตัว
