idaho
ทรมานจากวันที่รานร้าว
เมื่อดวงดาวไม่พราวส่องใส
ตะวันกล้าสาดแสงแล้งถึงใจ
พายุโหมเข้าใส่ไร้ปราณี
ลมพัดผ่านจนความฝันระเหิดหาย
วิ่งตามไปคว้าจับกลับหลบหนี
โศกสลดน้ำตานองท่วมนที
เสี้ยวนาทีนานนับราวกัปกัลป์
มองใบไม้ไร้สีสันให้ชื่นจิต
ดั่งใครวาดสีผิดเปลี่ยนสีสัน
มวลบุปผาก็ไร้กลิ่นแลกแบ่งปัน
หมู่แมลงต่างเหหันร้างจากลา
คิดว่าใจไร้ค่าใครควรคู่
จึงไม่อยากรับรู้สิ่งกังขา
เฝ้าหลอกหลอนฝังใจแสนโศกา
ขอก้มหน้าไม่มองให้หมองมัว
จนถึงวันธรรมชาติเปลี่ยนมุมมอง
อย่ามานั่งหม่นหมองให้ปวดหัว
สิ่งดีดียังมีรายรอบตัว
อย่าหวั่นกลัวก้าวกล้าลองเปิดใจ
1464
13
0
หน้าส่วนตัว
