คนกุลา
๐ หลบอยู่กลางหว่างเขาราวเงาฝัน
ไล่ลดชั้นเชิงตามสุดงามแสน
เคยได้ฟังครั้งนั้นวันขาดแคลน
คราเหมือนแม้นแดนไพรได้ทะลาย
๐ ฝนราวหลั่งสั่งฟ้ามาท่วมโลก
ร่ายโศลกบทใดเกินใจหมาย
ปลิดปลงชีพชาวชนจนวางวาย
มิคลับคล้ายได้เห็นเช่นทุกคราว
๐ ละลอกชลป่นหล้าจนสาสม
ภูถล่มจมกลืนในคืนหนาว
กวาดทุกอย่างขวางกั้นสะบั้นราว-
จะดับดาวดวงหวังให้พังภินท์
๐ ความพลัดพรากจากกันในวันโน้น
หวังปลอบโยนยังหวั่นให้มันสิ้น
เก็บบทเรียนรู้ค่าการหากิน
ทำลายถิ่นธรรมชาติอาจเอาคืน
๐ มาวันนี้ที่เห็นน้ำเย็นใส
รายเรียงไปเพียงว่าเคยฝ่าฝืน
คงเข้มแข็งแรงล้ากลับมาคืน
จึงสดชื่นตื่นตาผู้มาเยือน
หน้าส่วนตัว
1097
1
0
