แก้วประภัสสร
สง่างามอยู่กลางไพร
นามฉันไซร้คือ"เอื้องผึ้ง"
ยลโฉมพลันตะลึง
สีเหลืองผึ้งพึงเย็นตา
อยู่ป่าดงร่มรื่น
ดาษดื่นด้วยพฤกษา
หมู่ไม้ในพนา
เป็นเพื่อนพาสุขใจ
โดดเด่นด้วยสีสัน
ลำต้นนั้นเป็นเหลี่ยมใหญ่
ใบแข็งตั้งรับไว้
น้ำค้างใสหล่นบนตัว
ความงามของเอื้องผึ้ง
กระเดื่องลือไปทั่ว
เกิดภัยมาถึงตัว
เพราะคนชั่วพาเอื้องไป
เขาพามาเมืองกรุง
จับใส่ถุงวางเร่ขาย
เอื้องน้อยแสนเสียใจ
คนใจร้ายมาย่ำยี
เอื้องอยู่ในป่าคาม
สง่างามสมศักดิ์ศรี
ตีค่าเอื้องแค่นี้
รอเป็นปีจะเหลืองงาม
วันนี้เอื้องอ่อนล้า
ไม่มีค่าน่าเกรงขาม
หน้าส่วนตัว
2859
14
0
