บัวกลางบึงซึ้งใจฉันใฝ่จอง กลีบไม่หมองมัวไปไร้ฝุ่นหนา ด้วยอยู่ไกลใจกลางหว่างธารา สวยสมค่าคราแดดแผดรอนรอน หากฉันเป็นเช่นภมรจะร่อนสู่ คอยเป็นชู้เชยชมผสมเกสร เฝ้าแวะเวียนเพียรมาเลิกลาจร ลืมผลัดผ่อนหยุดพักพำนักกาย เปรียบเธอเป็นเช่นบัวบานยั่วเย้า ฉันนั่งเฝ้าฟูมพักรักไม่หาย อยู่ด้วยกันวันคืนชื่นใจกาย มิเสื่อมคลายคอยอยู่เป็นคู่ครอง เวียนสู่สมภิรมย์ใจไม่ลาร้าง เธออยู่หว่างกลางใจไม่เป็นสอง แย้มเพื่อฉันวันใดใคร่ประคอง แม่นวลน้องเนินบัวบานยั่วใจ แด่ คุณพุดพัดชา เจ้าของบทกวี บึงบัวบึงใจ 4 เมษายน 2547