กี่ครั้งกี่หนที่ต้องทนฝืน กี่ที่ที่ต้องกล้ำกลืนความรุ้สึกนี้ มันเจ็บจนยืนไม่ไหวแต่ต้องแสดงออกไปว่าฉันสบายดี เพราะรู้ถึงจะอ่อนแอก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมา กับคำลาที่เธอให้ในวันก่อน หัวใจรักมันสั่นคลอนและอ่อนล้า ไม่อยากให้เธอมีสงสารฉันต้องเก็บน้ำตา กลั้นไว้อย่าให้ไหลมาต่อหน้าเธอ จะยอมรับความเจ็บปวดที่เธอให้ จะแสดงออกไปว่าฉันยังอยู่ได้เสมอ แต่รู้ไหมว่าลับหลังมีคนร้องไห้กับเรื่องเธอ คนที่เธอทิ้งยังพร่ำเพ้อ...เพราะลืมเธอไม่ลง