สายลมเดือนตุลา
ละอองฝนไล้โลมห่มปกป่า
เสียงนกกาเจี้อยแจ่วมาหาอาหาร
ปลาน้อยใหญ่ว่ายวนทวนลำธาร
สรรพสัตว์ร้องกังวานทั่วพงพี
แต่บัดนี้น้อยเหลือฝนจากฟ้า
ไม้ในป่าวอดวายไปไหนนี่
หมู่สิงสาลดหายไปทุกที
ท้องนทีก็เกรี้ยวกราดขาดชีวา
ใครล่ะใครทำลายสมดุลย์โลก
วิปโยคแล้วจึงซึ้งคุณค่า
เพราะตักตวงมิพักเรื่อย ๆ มา
วันนี้หนาธรรมชาติมาทวงคืน
ละอองฝนคงกลับโลมห่มทั่วหล้า
หากรักษาพนาให้กลับฟื้น
ช่วยเสกสรรปั้นสร้างทุกอย่างคืน
ดึงความชื้นฉ่ำชื่นสู่โลกา
มิใช่เพียงภาระคนหยิบมือ
แต่มันคือสิ่งทุกคนควรรักษา
ตอบแทนบ้างที่ยืนพื้นพสุธา
ใช่โยนกันไปมาหน้าทีใคร
1454
2
0
หน้าส่วนตัว
