กวีน้อยเจ้าสำราญครับ
เจ้าดอกหญ้างามแย้มแต้มต่างสี
สดขจีขาวนวลชวนใฝ่ฝัน
ทั้งหลากสีดีเด่นเน้นพงศ์พันธ์
ด้วยเจ้านั้นเกิดมาน่าภิรมย์
แม้นโลกหล้าธานินดินและฟ้า
ไม่เห็นค่าคู่ควรล้วนไม่สม
อ้างตำหนิติติงอิงโสมม
เปรียบโคลนตมต่ำต้อยน้อยควรมอง
ถึงใครใครไร้เหลียวแลแม้หยิบยก
เห็นสกปรกโสโครกโลกหม่นหมอง
แต่ตัวฉันฝันใฝ่หมายประคอง
ถือเป็นของสูงค่าบูชาดิน
เจ้าดอกเอ๋ยดอกหญ้าที่น่ารัก
ฉันพร้อมพรักถนอมน้อมถวิล
ให้สดสวยพราวพร่างแนวทางดิน
ไม่ต้องบินสูงฟ้าท้าตะวัน
เพียงแค่เป็นดอกหญ้าคราโลกร้าว
สีสกาวเหลืองส้มพรมไอฝัน
ขับโลกโศกฟื้นคืนชื่นชีวัน
หวังแบ่งปันสรรค์สร้างชี้ทางเดิน
กลิ่นดอกหญ้าหอมหวลมวลแมกไม้
ส
3097
42
0
หน้าส่วนตัว
