ว่าที่กวี
พู่กันและจานสี
ที่ฉันเก็บไว้เป็นเวลานาน
วันนี้...ถึงเวลาที่ต้องหยิบมันออกมาใช้
ฉันจะระบายสีฟ้าให้กับท้องฟ้าสดใส
ทาสีขาวให้กับปุยเมฆบางเบา
สีเทาที่ชุ่มฉ่ำให้กับวันที่ฝนโปรยปราย
ม่วง คราม น้ำเงิน เขียว เหลือง แสด แดง
จะระบายให้กับสายรุ้ง...ที่ทอดตัวเป็นสะพานโค้ง
เหลือง แสด แดง ขาว ชมพู
จะแต้มให้กับดอกไม้นา-นาพันธุ์
ที่กำลังโชยกลิ่นหอมฟุ้ง
แต้มสีเขียวให้กับพุ่มไม้ที่กำลังแตกยอดอ่อน
สีเหลือง ฟ้า ขาว ให้กับผีเสื้อ
ที่บินอยู่เต็มท้องทุ่ง...และราวป่า
ฉันจะทาสีชมพูระเรื่อให้กับแก้มของเด็ก-เด็ก
ที่ประดับด้วยรอยยิ้ม
ป้ายสีขาว...แล้วแต้มด้วยสีดำ
ให้กับลูกแมว