จนกว่าจะถึงวันตายลบลายช้ำ ที่ตอกย้ำซ้ำซ้ำเศร้าโศกเหงาหงอย จนกว่าลมห่มใจยับดับรอคอย พัดริ้วรอยร้อยหนาวเหน็บเจ็บเจือจาง จนกว่าหนามอารมณ์ลบคมแหลม ซอนซอกแนมเนื้อใจจนไกลห่าง จนกว่าใยชีวิตปลิดเบาบาง ถอดทุกอย่างวางจบแล้วลบลืม เพราะใจจริงหญิงรักผลักลืมยาก แข็งคือปากปิดใจช้ำร้อยด่ำดื่ม หลอกลวงใจใช่เก่งนักรักให้ยืม ยังแอบปลื้มแอบฝันจนวันตาย.