ฉันอยากเดินกลับมา อยากจะยืนมองท้องฟ้าตรงนี้ ก้อนเมฆที่ไม่เคยเปลี่ยนไปสักที สายลมที่พัดอยู่อย่างนี้เรื่อยไป ข้อแม้ของวัน..เวลา.. ทำให้เกิดคำอำลา..ในวาระสุดท้าย ฉันจะเดินผ่านมามองหาความห่วงใย ที่หลงเหลือตั้งแต่วันฉันจากไป.. ..โดยไม่รู้วันกลับมา.. หรือเพราะสายใยของความผูกพัน มันทำให้ฉันหันกลับมาห่วงหา ทวงถามความรู้สึกที่เลือนลางตา ให้กลับคืนมาเจิดจ้า..ในหัวใจ.. เผื่อว่าความทรงจำเหล่านั้น เราจะยังจดจำมันอยู่ได้ ให้รู้ว่าไม่ใช่แค่ฉัน..ท