ป๋อง สหายปุถุชน
เช้าวันใหม่มาสดใสอีกครั้งหนึ่ง
อยู่ริมบึงริมคลองน้ำชุ่มฉ่ำเหลือ
มองไปสู่ทิศทางไดได้จุนเจือ
อยู่อย่างเสืออดหิวโซโอ้นานมา
เคยลำบากเคยทุกข์ยากแม้ฝากหนาม
ไม่เคยคร้ามไม่หวั่นไหวไดพบพา
ผ่านอุปสรรคมากจะนับดั่งภูผา
หาข้าวปลาแสนลำบากยากชีวัน
แม้เคยล้มเคยเจ็บเหน็บหนาวจิต
ไม่เคยคิดฆ่าตัวกลัวความฝัน
ยังมีฉันมีเธอเพ้อรำพัน
จะก้าวเดินไปด้วยกันฉันไม่แคร์
โอ้บทเรียนมีเวียนว่ายมีตายเกิด
อย่าตะเลิดอย่าตื่นกลัวความผันแปร
อันความจริงคงมาหาติดร่างแห
จงอย่าแคร์สายตาคนเดินตาม
เมื่อมีสุขอย่าสนุกจงเกินเหตุ
จะอาเพสเมื่อโรคภัยเข้าไถ่ถาม
จงคิดอ่านให้รอ
1447
1
0
หน้าส่วนตัว
