sun
วันนี้ตื่นมาตั้งแต่ตีสี่ครึ่ง ว่าจะลงเรื่องสั้นให้จบ ๆ ซักที แต่ไม่มีสมาธิ
อยากแต่งกลอนก็แต่งไม่ได้ สมองไม่ลื่นไหล จิตใจค่อนข้างเฉื่อยชา
อารมณ์คนเรามันช่างแปรเปลี่ยนได้ทุกโมงยามจริง ๆ
จะว่าเราเหงาก็ไม่ใช่หรอกนะ จะว่าเราทุกข์ก้อไม่ใช่อีก
เราเองก็แฮปปี้อยู่นี่นา มัทนั่งฟังเพลงหวานๆ เย็น ๆ
มาเกือบ 2 ชั่วโมงแล้ว แต่ก็ไร้อารมณ์ที่จะแต่งกลอน
ในใจก็คิดไปด้วยเรื่องต่าง ๆ มากมาย
เงาของใครบางคนแว็บผ่านเข้ามาทางความคิด อยากตัดทิ้งไปจัง
แต่ใจเจ้ากรรม ไม่ยอมทำแบบนั้น ทำไมมัทต้องคิดถึงเค้าตลอด
ในช่วงที่เรามีความรู้สึกตัว หรือว่ามัท มัทคิดถึงเค้ามากไป
จนไม่มีใจจะทำอย่างอื่น หรือนี่เป็นความรั
972
7
0
หน้าส่วนตัว
