ใจร่อนเร่ พเนจร มาค่อนโลก หัวใจโศก แรมรอน ค่อนเวหา ฝ่าพายุ ฝ่าลมฝน ฝ่าสายฟ้า หาชายคา ไว้พัก พำนักใจ แล้วที่นี่ มีใคร ให้พักบ้าง ใจอ้างว้าง ร้างรัก กลัวผลักไส ขอที่พัก สักนิด ก่อนคิดไป หากมีไคร ยอมรับ คงกลับมา เหมือนนกน้อย บินฝ่า พายุใหญ่ พบต้นไม้ แห่งไมตรี ที่โหยหา พบแล้วมิตร ไมตรี มีเมตตา ให้ชายคา ไว้พัก พำนักองค์ จะให้เป็น อะไร ในบ้านนี้ จะยินดี เป็นไป ตามประสงค์ ให้เป็นเพื่อน เป็นน้อง ก็ยังคง จะร่อนลง บ้านนี้ ที่พักใจ