คนอันดา
ถึงกระนั้น คนในกองสลักหักพัง
ไม่ยื่นมือของเขาออก
ร้องขอความช่วยเหลือในท่ามกลางภัยพิบัติของเขาหรือ
ข้ามิได้ร้องไห้เพื่อผู้้ที่ วันเวลาของเขายากเย็นหรือ
จิตใจของข้ามิได้โศกสลดเพื่อคนขัดสนหรือ
แต่เมื่อข้ามองหาของดี ของร้ายก็มาึถึง
และเมื่อข้าคอยความสว่าง
ความมืดก็มาถึง
จิตใจของข้าสับสน ไม่เคยสงบเลย
วันแห่งความทุกข์ใจมาพบข้า
ข้าหมองคล้ำไป มิใช่ด้วยแดด
ข้ายืนขึ้นในที่ชุมนุมชน
และร้องขอความช่วยเหลือ...
ผิวหนังของข้าดำและร่วงไปจากกายข้า
กระดูกของข้าร้อนอย่างไฟไหม้
เพราะฉะนั้นเสียงเพลงของข้า
กลายเป็นเสียงโหยไห้
เสียงขลุ่ยของข้า
กลายเป็นเสียงของผู้ที่ร้องไห้...