20 มิถุนายน 2550 11:45 น.
ว่าที่กวี
ชีวิตคนเรา...ไม่ใช่ผักปลา
แต่ยังมีการฆ่ารายวันพาดหัวข่าวอยู่แบบนี้
ปักษ์ใต้บ้านเรา...เมื่อไหร่จะสงบได้ซะที
ยะลา นรา ตานี ถิ่นนี้ด้ามขวานทองของไทย
พี่น้องร่วมแผ่นดินเดียวกัน
จะฆ่าฟันกันทำไมให้เสียหาย
เมื่อก่อนนี้ พุทธ คริสต์ อิสลาม...อยู่ร่วมกันได้
แล้วที่เหตุการณ์เปลี่ยนไป...มันเพราะอะไรกัน
ชีวิตคนเรา...ไม่ใช่ผักปลา
ขอช่วยเปลี่ยนข่าวร้ายนา-นา...เป็นสร้างสรรค์
ถึงแม้แต่ละคนจะมีปัญหาต่าง-ต่างร้อยพัน
แต่ถ้าหากช่วยกัน...ไม่นานคงมีรอยยิ้มทั่วไทย
"สยามเมืองยิ้ม"
ยังอยากให้ชื่อนี้พิมพ์ประทับอยู่กับเราอีกไหม
ขอเพียงแค่ทุกคนร่วมมือร่วมใจ
แล้วบ้านเมืองที่สงบสุขสดใส...จะเป็นของพวกเรา
20 มิถุนายน 2550 09:25 น.
ว่าที่กวี
ทำใจลำบาก
ก็ดันไปแอบหลงรัก...คนมีเจ้าของ
ทั้ง-ทั้งที่ไม่อยากให้เขาแตกความปรองดอง
ฉันขอครอบครองเธอเพียงแค่...ในใจ
แอบหลงเธอตั้งแต่รู้จัก
ก็เธอเข้ามาทายทักด้วยความสดใส
ทำให้ความเศร้า...ของคนเหงา-เหงาจางหายไป
เธอทำให้ชายหนึ่งคน...ได้กลับมามีชีวิตชีวา
ก็เจอเธอช้าเกินไป
คงได้แค่เพียงทำใจ...เท่านั้นล่ะนะ
ฉันไม่อยากเป็นต้นเหตุ...ให้คนที่รักกันต้องเลิกรา
คนมาที่หลังก็ยังรู้ว่า...ตัวเองควรอยู่ในถานะใด
20 มิถุนายน 2550 01:45 น.
ว่าที่กวี
on the rock แก้วที่สองผ่านไป
รสชาดก็ยังขมดี
แต่เมื่อย้อนคิดถึงความรักครั้งก่อน
ในวันที่ยังมีเธออยู่
ก็พอได้รู้สึกหวานชื่นในใจขึ้นมาบ้าง
พาลให้เหล้าได้หวานขึ้นไปด้วย
ก็หลายแก้วแล้วนี่นะ
...
กลับมาดูในวันนี้
วันที่มีเพียงฉัน...คนเดียว
ก็ให้รู้สึกขมขึ้นมาในใจ
...
คิดมากทำไมดื่มต่อดีกว่า
ยิ่งหอมหวาน...ยิ่งลื่นคอดีนะ
...
ชีวิตคนเราก็แปลก
มีขึ้นมีลง
รักกันใหม่-ใหม่ก็หวานดี
นานไปกลับขมซะได้
แต่ชีวิตของเรายังต้องดำเนินต่อไป
พี่ครับขออีกแก้ว
เช็คบิล
19 มิถุนายน 2550 12:06 น.
ว่าที่กวี
มีอะไร...ทำไมไม่ยอมบอกกัน
เธอยังเห็นฉัน...เป็นฉันคนเดิมหรือเปล่า
ฉันคนนี้ที่รับฟังปัญหาของเธอได้ทุกเรื่องราว
แค่เพียงบอกกล่าว...แค่นี้ฉันก็ดีใจ
อย่างน้อย...ฉันก็ยังเป็นคนเดิมของเธอ
ยังพร้อมและยินดีเสมอ...
...หากทำให้เธอเป็นสุขได้
ขอเพียงแค่เอ่ยปากออกมา...
...ในทุกปัญหาที่คั่งค้างคาใจ
ดีกว่าปล่อยไป...ให้จมกับฝันร้ายเพียงลำพัง
มีอะไร...ทำไมไม่ยอมบอกกัน
ถ้าอย่างนั้น...ขอให้เธอนึกถึงเรื่องราวในหนหลัง
ที่เราเคยมีกัน...และคอยเติมใจให้มีพลัง
อยากให้เธอคิดถึงเมื่อครั้งที่...เรายังเป็นเรา
อย่างน้อย...ยังมีฉันอยู่ตรงนี้
และยินดีที่จะทำให้เธอคลายจากความเศร้า
ถึงแม้ห่างกันไกล...
...ไม่ได้ติดตามกันเหมือนดั่งเงา
แค่เพียงเอ่ยปากเบา-เบา...ฉันจะทำเพื่อเธอ
มีอะไร...ให้บอกมา
ฉันยินดีจะรักษาแผลใจของเธอเสมอ
หากเธอเหงา...จะรีบเข้าไปอยู่ใกล้-ใกล้เธอ
แม้ทุกวันนี้ไม่ได้เจอ...
...แต่สำหรับเธอ...ฉันพร้อมจะดูแล
18 มิถุนายน 2550 14:26 น.
ว่าที่กวี
ขอบคุณที่ทิ้งกัน
ขอบคุณที่ทำร้ายฉันในวันก่อน
ขอบคุณที่ทิ้งไป...ไม่ห่วงหาอาทร
ขอบคุณที่ทำให้รู้จักบทตอนของความเดียวดาย
เธอทำให้ฉันรู้สึกดี
ทำให้ชีวิตของฉันนี้มีความหมาย
แค่ขาดเธอหนึ่งคน...ฉันไม่ถึงกับตาย
แล้วสักวัน....ฉันคงพร้อมจะเริ่มใหม่...
...กับใครอีกครา
ไม่จำเป็นต้องมาห่วงใย
ถึงอย่างไร...ฉันก็รู้ฉันยังมีค่า
ขอบคุณที่สอนบทเรียนล้ำราคา
แต่อย่าหวังจะได้เห็นหยดน้ำตา...
...เมื่อเธอจากไป
หน้าส่วนตัว
1708
