เรื่องสั้น นิยาย - ตามใจคนเขียน

คนเมืองที่ข้าพเจ้ารู้จัก#04: แวน ฟอเรสกัมป์ตัวจริง

เจ้าขาว

     เวลาหกโมงเช้า ผมตื่นขึ้นมารับโทรศัพท์ด้วยความหงุดหงิด
    "นี่ขาว เราแวนนะ"
    "เออ ว่าไง"
    "ตั้งpass word window2000 ทำไง"
    "ต้องเข้าไปตรง....."
    "ขอบใจมาก"แล้วมันก็วางสาย
    หลังจากไม่เจอกัน2ปีกว่าตั้งแต่เรียนจบ นี่คือทั้งหมดที่เราคุยกัน

    สมัยแวนอยู่มหาวิทยาลัย แวนเป็นนักกีฬาวิ่งแข่งคนเดียวของสาขา
    แวนเคยเป็นนักวิ่งประจำเขตรึอะไรสักอย่าง ทำให้แวนมีรองเท้าวิ่งแข่งโดยเฉพาะ
    ตอนที่รับน้อง พวกเราต้องตื่นตีสี่ เพื่อวิ่งไปที่ทำการอำเภอ
    ซึ่งห่างออกไป10กิโลเมตรจากมหาวิทยาลัย สาขาของผมถูกปล่อยออกวิ่งเป็นสาขาสุดท้ายตอนตีห้า
    หลังจากวิ่งเกาะกลุ่มอยู่ได้ซักพั				
 1843    1    0