แก้วประเสริฐ
อทิสมานกาย ๖๔
เช้าวันรุ่งขึ้นคนในบ้านกำนันมั่นต่างตื่นกันหมดแล้ว
ส่วนบรรดาสามสาวๆก็รีบเดินทางกลับบ้าน ไปเอารถมาเพื่อนำนางสร้อย
ไปหาหมอที่อนามัยเย็บบาดแผล คงเหลือ พวกสาวบางคนเท่านั้นที่ยังยืน
ดูสภาพบ้านพร้อมกับกำนันมั่นและพวกไอ้แม้น ไอ้สน ไอ้เบี้ยว ทุกๆคน
ต่างได้รับบาดเจ็บไปตามๆกัน แม้แต่กำนันมั่นเอง เมื่อได้รับการรักษา
บาดแผลที่ไม่มากนัก กำนันมั่นก็เอ่ยขึ้นว่า
“ฉิบหายกันหมดแล้วบ้านมันพังทะลายทั้งหลัง เหลือเพียงหลังเล็กๆ
ที่ไม่ติดกับบ้านใหญ่หลังเดียว ใช้เป็นที่เก็บของเสียด้วย”
กำนันบ่นให้พวกๆที่ยืนมองดู ครั้นมองดู หันซ้ายมองขวาก็เหลือบแลเห