ใบคา
แสงสีขาวจ้า.. ทำให้เธอไม่สามารถลืมตาขึ้นมองสิ่งรอบข้าง พยายามเบิกตาสู้เท่าไหร่ก็ไม่อาจทนทานต่อแรงแสงจ้านั้นไหว จำต้องทำให้เธอหลับตาอยู่อย่างนั้น แต่หูเธอยังคงได้ยินเสียงคนกลุ่มหนึ่งพูดจาสับสนวุ่นวาย ไม่อาจจับต้นชนปลายได้ เธอไม่รู้แม้กระทั่งว่าเป็นเสียงของผู้หญิงหรือเสียงของผู้ชายเพราะว่ามันแผ่วเบาเหลือเกิน แผ่วเบาในความสับสน ยิ่งเพ่งฟังยิ่งปวดหัวปวดตาจนไม่อาจทำสิ่งใดได้ นอกจากการนอนนิ่งๆ ปล่อยให้ตัวเองหลับไป เพราะมันเป็นฝันร้ายเหมือนทุกๆ คืน ฝันที่เหมือนจริง เหมือนมีใครมานอนทับร่าง ไม่สามารถร้อง ไม่สามารถขยับ หรือแม้กระทั่งลืมตามอง ทำได้เพียงนอนทำใจนิ่งสงบนึกถึงคุณของพระรัตนตรัย เอาไว้ ท่องนะโ
1319
1
0
หน้าส่วนตัว
