พ.จินดา
ดึกมากแล้ว ขณะที่ทุกคนกำลังมีความสุขกับการพักผ่อน แต่กรหมออนามัยกลับต้องลุกมาเพื่อดูแลชีวิตคนอื่น คนแปลกหน้าจริงๆ
เมื่อกร ลงมาเปิดประตูอนามัย หลังจากกลุ่มคนที่กุลีกุจอนำคนไข้มาทิ้งไว้บนเตียงพยาบาล ท่ามกลางความสว่างไสวที่พึงมีของแสงตะเกียงนั้น ลมที่พัดไหววูบไล้เปลวแสงตะเกียงดวงน้อยนิดนั้น ก็พัดเอากลุ่มคนที่กรูกันมาเมื่อสักครู่หายวับไปด้วย เหลือเพียงกรและคนไข้เท่านั้น
"หมอครับผมหายใจไม่ออก แน่นหน้าอกครับ"
"แม่ครับผมขอโทษด้วยที่ไปไม่ถึงถำกระบอก"
เพียงคำพูดของคนไข้หนุ่ม อายุโดยประมาณคงรุ่นเดียวกับกร เขาคิดเช่นนั้น
ไวกว่าความคิดที่จะคิดเป็นอย่างอื่น เขารีบชูตะเกียงที่ก่อนนี้วางบนโต๊ะทำงานเพื่
1126
1
0
หน้าส่วนตัว
