....ความเปลี่ยวเหงา มันเข้ามาตอนไหน
ก็ได้ เมื่ออยู่ในฝูงชน ก็มิใช่จะไม่รู้สึกเปล่าเปลี่ยวเดียวดายหากเขา
มิได้รู้จักใจเราอย่างแท้จริง
หรือสภาพแวดล้อมอันบีบคั้นมากมายให้เราจนมุม จนตรอก
ก็อาจทำให้ จอมยุทธ อาจต้องจิ้มปลายกระบี่ไปบนพื้นดินเพื่อจะทรง
ตัวบนด้ามไว้ก่อน ฉันใด...ก็ฉันนั้น...ก่อนจะทะลวงทางตัน
ซึ่งจะไปพบสภาพอะไรต่อไป...อาจเลิศสุดฟ้าจักรวาล
หรือทะลุไปตกนรกสามขุม ...ไม่มีใครบอกได้
ชอบบทกวีนี้คุณทิกิ
เลยนำมาโพสประกอบรูป ที่คุณเมสเสจให้มา อิอิ
เจ้าพาน มีสิทธิ์ จะเขียนว่า หายกันกะคุณทิกิ เอากลอนเธอมายำ
เลยตามคุณทิกิ ท่องยุทธจักรไปคว้าคำตอบมายำมั่ง
1726
1
0
หน้าส่วนตัว
