เป็นเวลาเกือบ 2 สัปดาห์แล้วที่ยูเอะอยู่กับเซนจิและคาเครุ คาเครุเอ็นดูเธอเปรียบเสมือนว่าเธอเป็นลูกหลานมาตลอด ส่วนเซนจินั่นหรือ
..ก็ยังคงเย็นชาเสมอมา และยังมีช่วงหลังๆมานี้ยังมีท่าทีเหมือนไม่อยากเข้าใกล้เธออีกด้วย ทำให้ยูเอะรู้สึกท้อแท้อย่างมาก
บาดแผลของเธอดีขึ้นมากแล้ว ตอนนี้เธอพอจะลุกเดินเองได้แล้ว แต่เธอก็ไม่ได้ไปไหนไกลจากเตียงมากนัก
ช่วงเวลาเช่นนี้ทรมานยูเอะมากทีเดียว เธอไม่มีทั้งเพื่อนและที่ปรึกษาอย่างอายะกะ ไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวัน ทั้งยังต้องทนกับความเย็นชาของเซนจิมาเกือบเดือน คิดแล้วก็ชวนให้คิดถึงบ้านยิ่งนัก
คิดอะไรอยูเหรอ ยูเอะ เสียงของคาเครุดังขึ้นจากข้างหลัง
ก็
..คิดเรื่อยเ
662
0
0
หน้าส่วนตัว
