ฉันสงสัยว่า จะมีใครโง่เท่าฉันอีกไหม ... ที่รักคนๆเดียวมาตลอด 6 ปี รักเขา ... โดยที่เขา ... เคยรักฉัน มันโง่มากใช่หรือเปล่า ที่หลงและยึดติดกับภาพฝันวันเก่า ... วันที่เราเคยรักกัน ฉันนำทุกสิ่งมาหลอมรวมกัน ... อดีตที่แสนหวานในวันนั้น ... มิตรภาพที่เขาหยิบยื่นให้ฉันในวันนี้ ฉันรู้ดี ... ฉันเป็นได้แค่เพื่อนของเขา ... เราไม่มีวันกลับไปเป็นเหมือนเดิม ฉันควรจะภูมิใจมิใช่หรือ ... ที่ฉันได้เป็นถึง " คนพิเศษ " ของเขา " คนพิเศษ " ที่เขารักมากกว่าเพื่อน " คนพิเศษ" ที่เป็นยิ่งกว่าแฟน " คนพิเศษ" ที่แม้แต่คำว่า รัก ... ก็ยังน้อยเกินไป ... ฉันอดแปลกใจไม่ได้ ว่าทำไมนะ ... ฉันถึงแพ้ดวงตาคู่นั้นเสมอ ..