เรื่องสั้น นิยาย

สายลมที่หวังดี

กระต่ายใต้เงาจันทร์



ในเวลาใกล้รุ่งยามเช้าตรู่    ของวันใหม่ก่อนที่พระอาทิตย์     ดวงกลมโตจะโผล่พ้นขอบฟ้า       สีระเรื่อ   ไล่ระบายจากบนยอดทิวเขา    จากสีส้มอ่อนจนคล้ายเคลือบเจือปนสีน้ำตาล    เหมือนพากันชักชวนเดิน ควงแขน
อยู่  ณ.เส้นขอบฟ้า   อันไกลโพ้น   ไล่สายตา   มองสูงขึ้นไป   เห็นภาพเสมือนปุยเมฆหมอกสีขาว   ยิ้มทักทายผสมผสาน  ผ่านท้องฟ้า  สีฟ้าอ่อนที่เรื่อเรือง  ก่อนอรุณรุ่ง

มีสายลมโปรยปราย   กระทบผิวกาย    ผ่านเป็นระยะ    บางครั้งรู้สึกสดชื่น    แต่บางที  รู้สึกเหน็บหนาว
บางครั้ง  รู้สึกอบอุ่นอิ่มเอมหัวใจ   แต่บางคราวกลับ  รวดร้าว    และสั่นไหว  เหมือนโดดเดี่ยว   เดียวดาย  ภายใต้
โลกกว้างใหญ่ใบนี้  				
 1492    0    0