ยิ่งใช้ชีวิตอย่างรีบเร่ง กลับรู้สึกว่าตัวเองเฉื่อยช้าลง ยิ่งวิ่งตามกลับยิ่งห่าง ยิ่งอยู่ในสังคมพลุกพร่าน พื้นที่ส่วนตัวกลับขยายขึ้น เติบโตขึ้น จินตนาการหดหาย ถ่ายเทไปอยู่ในส่วนของ หลักเหตุผล และ ความเป็นจริงที่อุปโลกขึ้น เรื่องที่เคยหัวเราะให้ กลับดูว่าเป็นเรื่องไร้สาระไม่ ควรแก่การคำนึงถึง สร้างอาณาจักร ขจัดการต่อต้าน จำกัดการแปลกแยก ไม่ต่างจาก มด ไม่ต่างจากปลวก สังคมที่ว่าด้วยการปฎิบัติที่ถูกต้อง ดีงาม ประกาศไว้อย่างนั้น ฉันไม่ได้ยิ้มจากความรู้สึกมาน