เราเข้ากันไม่ได้หรอกนะ กลับไปซะ ฉันรู้ว่าคุณไม่มีความจริงใจ และฉันเองก็ไม่ได้พิศวาสอะไรคุณด้วย ขอล่ะนะคะ คุณกลับไปดีกว่า ฉันพยายามพูดจาสุภาพกับคุณแล้ว คุณควรจะไปหาผู้หญิงที่เขามั่นใจในตัวคุณมาเป็นแฟนจะดีกว่านะคะ ลมเอื่อยๆพัดผ่านไปมา ผ้าม่านในห้องเล็กๆกระทัดรัดบลิวว่อนตามสายลม เปลือกตาทั้งสองข้างของหญิงสาวเริ่มปิดสนิท ด้วยความผ่อนคลายท่ามกลางความมืดมิดที่กำลังคืบคลานเข้ามา เช้าวันใหม่ สาวเจ้าก็ออกไปทำงานตามปกติ ด้วยใบหน้าเหม่อลอย ไร้ความรู้สึก ทิชา... มาแต่เช้าเชียวนะ เพื่อนร่วมงานของเธอทัก อืม...ไม่อยากอยู่บ้านน่ะ เธอตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มเจื่อนๆ เอ.