เรื่องสั้น นิยาย

เพียงลมพัดผ่าน

“เราเข้ากันไม่ได้หรอกนะ  กลับไปซะ  ฉันรู้ว่าคุณไม่มีความจริงใจ และฉันเองก็ไม่ได้พิศวาสอะไรคุณด้วย ขอล่ะนะคะ  คุณกลับไปดีกว่า  ฉันพยายามพูดจาสุภาพกับคุณแล้ว  คุณควรจะไปหาผู้หญิงที่เขามั่นใจในตัวคุณมาเป็นแฟนจะดีกว่านะคะ”
             ลมเอื่อยๆพัดผ่านไปมา ผ้าม่านในห้องเล็กๆกระทัดรัดบลิวว่อนตามสายลม เปลือกตาทั้งสองข้างของหญิงสาวเริ่มปิดสนิท ด้วยความผ่อนคลายท่ามกลางความมืดมิดที่กำลังคืบคลานเข้ามา
            เช้าวันใหม่ สาวเจ้าก็ออกไปทำงานตามปกติ ด้วยใบหน้าเหม่อลอย ไร้ความรู้สึก 
“ทิชา... มาแต่เช้าเชียวนะ” เพื่อนร่วมงานของเธอทัก “อืม...ไม่อยากอยู่บ้านน่ะ” เธอตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มเจื่อนๆ      “เอ.				
 1912    2    0